De markten zijn nauw afgestemd op de beleidssturing van de centrale bank te midden van aanhoudende debatten over de rentetargetdoelstellingen van de Federal Reserve. Het concept van "R-star" - de theoretische rente die de economische groei noch versnelt noch belemmert - blijft een centraal gespreksonderwerp onder Fed-functionarissen en beleggers.
De Federal Reserve is onlangs begonnen met een renteverlagingscyclus, wat gesprekken op gang brengt over het toekomstige traject van de rentetarieven en de reactie van de economie. De werkelijke positie van R-star is moeilijk in real-time te bepalen, maar de reactie van de markt hangt vaak meer af van de signalen die de Fed geeft over het naderen van deze ongrijpbare rente dan van de rente zelf.
Vóór de renteverlaging van een half procentpunt door de Federal Reserve vorige week, lag de federal funds rate tussen 5,25% en 5,50%, een piek die in 17 jaar niet was gezien wanneer gecorrigeerd voor jaarlijkse consumenteninflatie. Analisten van JP Morgan hebben erop gewezen dat, in verhouding tot R-star schattingen, de reële rentetarieven op hun hoogste niveau in 30 jaar stonden.
Op maandag merkte de president van de Chicago Fed, Austan Goolsbee, op dat het beleid het afgelopen jaar aanzienlijk is aangescherpt in reële termen vanwege de dalende inflatie, wat suggereert dat de Fed ruimte heeft om verdere renteverlagingen door te voeren. "Laat er geen twijfel over bestaan - we zitten honderden basispunten boven de neutrale rente. Als de omstandigheden zo blijven, zijn er de komende 12 maanden nog veel verlagingen te verwachten," aldus Goolsbee.
Deze beleidshouding lijkt een stimulerend effect te hebben gehad op de markten, zoals blijkt uit de aanzienlijke stijgingen van de drie belangrijkste Amerikaanse aandelenindexen, die het afgelopen jaar tussen de 20% en 30% zijn gestegen. Bovendien zijn de spreads op hoogrentende obligaties verkleind en zijn bedrijven grotendeels succesvol geweest in het herfinancieren van hun schulden.
Ondanks het feit dat de beleidsrente van de Fed verhoogd is, kan het marktsentiment een rol hebben gespeeld bij het dempen van de beoogde impact. Markten hebben zich snel aangepast en prijzen de verwachte renteverlagingen in, wat op zijn beurt heeft geleid tot soepelere financiële condities dan de theorie van de centrale bank zou suggereren.
Fed-projecties en marktprijzen geven aan dat de federal funds rate tegen 2026 een cumulatieve verlaging van ongeveer 200 basispunten zou kunnen zien. Historisch gezien gaan dergelijke renteverlagingen vaak vooraf aan of vallen samen met recessies, maar gaan ze ook meestal over in een stimulerende beleidsfase. Na de eerste renteverlaging van de Fed zijn Amerikaanse aandelen gemiddeld met 5% gestegen in het daaropvolgende jaar, met potentiële winsten tot 18% als er geen recessie optreedt.
De Amerikaanse centrale bank en de financiële markten verwachten momenteel geen recessie als basisscenario. Opmerkelijk is dat de S&P 500 index aanzienlijke groei doormaakte in de jaren 80, na de ongekende inflatiebrekende renteverhogingen die leidden tot diepe recessies aan het begin van het decennium.
Beleggers hoeven zich wellicht niet te concentreren op het exacte cijfer van R-star, maar het is cruciaal om inzicht te hebben in het perspectief van Fed-functionarissen op deze rente en hoe dit hun beleidsbesluiten vormt, vooral wanneer op de markt gebaseerde financiële conditie-indices andere inzichten kunnen bieden.
Reuters heeft bijgedragen aan dit artikel.
Dit artikel is vertaald met behulp van kunstmatige intelligentie. Raadpleeg voor meer informatie onze gebruiksvoorwaarden.