De Turkse lira heeft het weer zwaar. De valuta daalde gisteren met 4,7% tot 6,287 na de hervatting van de lokale markt. Deze was de afgelopen week gesloten geweest voor vakantie. De munt herbeleeft daarom nu een crisis die er in de eerste helft van augustus toe leidde dat hij 20% daalde. Dit jaar heeft de lira vooralsnog meer dan 40% van zijn waarde verloren.
De betrekkingen tussen de Turkse president Tayyip Erdogan en zijn Amerikaanse collega Donald Trump zitten nog steeds in een impasse. Ook heeft Turkije nog geen interne maatregelen genomen. Erdogan heeft al meerdere malen zijn weigering geuit om bij het Internationaal Monetair Fonds (IMF) aan te kloppen. Onder druk van deze situatie blijft de markt afwachten en de lira dalen.
De Turkse minister van Financiën, Berat Albayrak, komt vandaag naar Parijs om te onderhandelen met internationale organisaties.
Volgens Neil Dwane, strateeg bij Allianz Global Investors, heeft Turkije "een krachtiger antwoord nodig op de groeiende structurele uitdagingen". Hij voorziet drie mogelijke scenario's:
1- De regering en de Centrale Bank van Turkije zouden een strakker monetair en budgettair beleid kunnen voeren, in combinatie met een minder confronterend buitenlands beleid ter ondersteuning van de lira, om de geloofwaardigheid van de monetaire en budgettaire besluitvormers te herstellen en de economie weer in evenwicht te brengen. Als dit gebeurt, kan de groei in Turkije op korte tot middellange termijn lager uitvallen (een zogenaamde zachte landing), maar kan een recessie worden voorkomen (een harde landing).
2- Indien het monetaire en fiscale beleid te flexibel blijft, zal de lira waarschijnlijk verder depreciëren om het tekort op de lopende rekening aan te passen. Dit zou de balansen van het bedrijfsleven en de banksector nog meer onder druk zetten. In dit scenario zou er een grotere kans zijn op een recessie voor de Turkse economie, waardoor de winstverwachtingen en de Turkse activaprijzen zouden verslechteren.
3- Het slechtst denkbare scenario zou zijn als Turkije te maken zou krijgen met een plotselinge onderbreking van de kapitaalstromen. Dit zou leiden tot een grotere druk op de lira en een dalend tekort op de lopende rekening als gevolg van de inkoop van ingevoerde producten. Dit zou een economische neergang veroorzaken.
"Turkije staat voor een aantal uitdagingen die het op korte en middellange termijn het hoofd moet bieden," zegt Neil Dwane:
"De reactie van zijn regering is beslissend. Hoewel de situatie nog steeds delicaat is, gaat de overheid met haar aankondiging van het 'nieuwe economische model' de goede kant op. Om de geloofwaardigheid van de Turkse autoriteiten te herstellen, moeten dergelijke aankondigingen echter vergezeld gaan van concrete maatregelen. Zonder zulke concrete stappen kunnen beleggers winstverminderingen en een hoger vrij risico tegemoet zien. In combinatie met de huidige conflicten van Turkije met westerse landen zou dit de Turkse kapitaalstromen kunnen uitputten."
Dwane voegt eraan toe dat de situatie waarmee Turkije wordt geconfronteerd doet denken aan het "taper tantrum" van 2013.
"De aankondiging van de Fed dat zij haar programma voor de aankoop van obligaties zou verminderen, veroorzaakte toen een wijdverspreide marktvolatiliteit, vooral in opkomende markten. Aan de vijf 'kwetsbare' markten die destijds werden getroffen, kunnen we nu landen toevoegen zoals Argentinië, Chili, Colombia en Rusland, die door hun hogere schuld in dollars kwetsbaar zijn voor de kwantitatieve versoepeling en de stijgende rente van de Fed in de Verenigde Staten. In combinatie met een krachtiger agenda van President Trump kunnen de spanningen en de volatiliteit nog enige tijd hoog blijven."