Krijgen de Amerikaanse beurzen iets in de gaten?

De sinds begin 2009 bestaande opgaande trendbeweging op de Amerikaanse beurzen ongebroken lijkt op het eerste gezicht ongebroken. In de grafieken van de S&P500 en de DJ industrials zijn hogere top-pen en hogere bodems te zien sinds de opgaande beweging in 2009 begon.

Nadere beschouwing leert dat een aantal afgeleide grafieken minder positieve signalen afgeven. Twee daarvan zijn hier onder de koersgrafieken geplaatst. Zichtbaar is dat zowel de middellange MACD als de standaard RSI lijnen lagere toppen en lagere bodems laten zien na 2010. Dit verschijnsel (negatieve divergentie) duidt vaak, doch niet altijd, op een aanstaande ommekeer in de trendbeweging. De cijfers zoals die geproduceerd zijn door onafhankelijke (dus niet officiële) instellingen over de werkgelegen-heid, detailhandelsverkopen, investeringen etc wijzen al langer in die richting. De onderbuik van de beurs begint nu kennelijk ook signalen af te geven.



De ernst van de situatie wordt geïllustreerd door het laatste optreden van het hoofd van de FED, Ben Bernancke, voor het Amerikaanse congres. In deze presentatie gaf hij aan dat de Amerikaanse federale overheid een “unsustainable path” bewandelt. Enerzijds moeten de schulden worden afgebouwd doch anderzijds is duidelijk dat het stoppen van het gat van 50% tussen uitgaven en inkomsten ernstige gevolgen zal hebben voor de toch al zwaar beschadigde economie. Een duivels dilemma. Doorgaan op de zelfde weg betekent een uit de hand lopen van de schulden en bezuinigen of extra belasting of een combinatie van de twee voor een verdieping van de recessie (of is het al een depressie?) zal zorgen.

Waarover BB niet rept is het gegeven dat de Federal Reserve zelf de oorzaak is van de problemen waarmee de VS nu de maken hebben. TARP, Q1 en Q2 hebben weliswaar een aantal grote banken uitstel van executie gegeven en de Bank die “gods work” op aarde verricht aan winsten op “speculatie met voorkennis” geholpen, maar een effect op de reële economie is, zoals te verwachten was, uitgeble-ven. De banken gingen voor de eigen winst en niet voor de werkgelegenheid.

Nu wordt de schuld zoveel mogelijk, naar de inderdaad volledig impotente Amerikaanse politiek gescho-ven. Het Amerikaanse politieke systeem is inderdaad door de absurde ideologische schijnvete tussen republikeinen en democraten volledig vleugellam. Echter de FED heeft tot nu toe de ontsporingen die daarvan het gevolg waren met schulden gefinancierd. Die schulden komen uiteindelijk op het bord van de Amerikaanse belastingbetaler. Omdat BB wist dat de Amerikaanse economie in hoger tempo banen exporteerde dan nieuwe banen schiep had hij kunnen en moeten weten dat de zich snel vergrotende schuld zou gaan leiden tot problemen die groter zijn dan de akkefietjes die hij met zijn geldschepping (=schuldcreatie) oploste.

De problemen in Europa hebben een tijdje voor soelaas en sociaal economisch amusement in de VS gezorgd. Als de echte problemen aan bod komen dan is er, ook voor de FED, geen redden meer aan. Het lijkt er nu op dat de Amerikaanse beurzen daarvan eindelijk lucht beginnen te krijgen.