Het sentiment draait
In de loop van vorige week draaide het sentiment volledig op de beurzen. De rente op Amerikaanse 10-jaars staatsleningen ging in een ware duikvlucht van 5,0 naar 4,5 procent. De S&P 500-index sloot de week af met een winst van 5,85 procent, de Nasdaq zelfs met een winst van 6,61 procent. De AEX-index was met een stijging van 3 procent iets meer bescheiden. Opvallend was in de VS de toename van de Russell 2000-index met maar liefst 7,57 procent. De small cap-index is immers al geruime tijd een zware underperformer.
Yellen, Powell en het BLS
Verantwoordelijk hiervoor waren – in chronologische volgorde – Janet Yellen, Jerome Powell en het Bureau of Labor Statistics. Alle drie lieten ze op hun eigen wijze weten dat de scherpe stijging van de rente zijn piek wel bereikt had en beleggers weer opgelucht adem konden halen. Mevrouw Yellen deed de aftrap. Het ministerie van Financiën in de VS was van plan minder geld uit de markt te zullen halen dan aanvankelijk verwacht. Het leidde meteen tot een grootschalige dekking van shortposities in Treasuries en obligatiefutures.
Geen renteverhogingen meer
Vervolgens was het de beurt aan de gouverneur van de Federal Reserve. Powell stelde dat de inflatie weliswaar nog steeds niet afdoende was bestreden, maar op verdere renteverhogingen hoefden beleggers voorlopig niet meer te rekenen. De fors gestegen kapitaalmarktrente had het werk in feite van de Federal Reserve overgenomen. De centrale bank kon het zich nu permitteren even af te wachten. De Fed Funds Rate heeft daarmee mogelijk zijn piek bereikt.
Iets minder banen
Op vrijdag volgde het Bureau of Labor Statistics. De werkloosheid bleek iets te zijn opgelopen, er waren minder nieuwe banen bijgekomen dan verwacht en de stijging van de uurlonen vlakt af. Het verkrappende beleid van de Federal Reserve lijkt dan toch zijn vruchten af te werpen. Krijgt de centrale bank gelijk met zijn voorspelde soft landing van de Amerikaanse economie? Een soft landing die verdere renteverhogingen overbodig lijkt te maken.
Een nieuwe koers?
De werkloosheid loopt licht op. De arbeidsmarkt koelt af en de inflatie komt langzaam onder controle. Daarmee lijkt de Federal Reserve plots in een andere wereld terecht te zijn gekomen. Van de beide mandaten is niet langer de bestrijding van de geldontwaarding dominant. Opeens lijkt het andere mandaat – volledige werkgelegenheid – weer belangrijk te gaan worden. Macro-economische cijfers wijzen immers al langer op een neergang van de economische groei. Alleen bleek deze groei tot op heden opmerkelijk veerkrachtig.
IJzersterk BNP
Het BNP van de VS bleek in het derde kwartaal met 4,9 procent te zijn gegroeid. De detailhandelsverkopen blijken keer op keer hoger dan verwacht. De huizenmarkt blijft wonder boven wonder – de hypotheekrente staat op 8 procent – overeind. Maar de leidende indicatoren en de inkoopmanagers duiden daarentegen al langer op een minder florissante toekomst.
Voorzichtige bedrijven
De bedrijven rapporteren in het derde kwartaal overwegend beter dan verwachte resultaten. De winst bleek bij 82 procent van de beursgenoteerde bedrijven hoger dan verwacht. Waar aan het begin nog een kleine winstdaling werd verwacht door analisten blijkt inmiddels sprake van een winstsprong van 3,7 procent. Maar de vooruitzichten zijn minder rooskleurig. De onzekerheid over de houdbaarheid van deze winsten neemt toe. De GDPNow van de Federal Reserve van Atlanta verwacht in het vierde kwartaal nog maar een groei van het BNP van 1,2 procent. Na China en de EU lijken ook de VS eraan te moeten geloven, een groeivertraging.
Geen vrees
Het speelveld ziet er opeens anders uit. Waar de vrees voor inflatie de markten lange tijd in hun greep hield is daar nu dan toch recessievrees. Een rentevergoeding van 4,5 procent op een staatslening is dan niet oninteressant. Diezelfde obligatiemarkten zijn bij nader inzien ook weer niet zo somber. De inflatieverwachting is momenteel slechts 2,5 procent voor de komende 5 tot 10 jaar. Met een rente van 4,5 tot 4,6 procent prijzen obligaties een economische groei in van zo’n 2,1 procent voor de komende 10 jaar. Dat sluit een recessie tussendoor natuurlijk niet uit. Maar het zou wel neerkomen op hetzelfde groeipercentage als in de jaren voorafgaand aan de pandemie. Als obligatiemarkten leidend zijn dan hoeven beleggers nog niet te wanhopen.