Als we over een periode van 120 jaar kijken, dan is de gemiddelde K/W voor een beursgenoteerd aandeel te vinden rond de 7 tot 10. Als een aandeel dus een hogere K/W dan 10 kent, dan is er over een periode van 120 jaar bezien in wezen sprake van een overwaardering.
Maar… Er is altijd een maar.
Dat gaat er vanuit dat zo’n aandeel gemiddeld is EN dat je het als aandeelhouder dus zo lang moet uitzingen. Gezien onze gemiddelde leeftijd gaat dat niet lukken. De meeste beleggers houden het drie jaar uit, de volhouders zullen het hooguit 50 jaar volhouden. Het is dus makkelijk gezegd dat je naar dat gemiddelde moet kijken terwijl het al 40 jaar geleden is dat aandelen gemiddeld genomen zo goedkoop waren. De realiteit van nu is dus anders.
Kijken we naar een aandeel als Franco-Nevada (TO:FNV), dan zien we nu een K/W van 58,9. Dat is zonder meer hoog gewaardeerd. Zeker historisch bezien als we kijken naar heel de markt.
Is dit specifieke aandeel daarom ook te duur?
Als ik kijk naar de officiële boekwaarde dan is die 25 dollar per aandeel. Ten opzichte van de beurskoers is dat dus een forse overwaardering. Kijken we naar de ‘echte’ waarde, dus zonder de boekhoudkundige eisen waarbij bepaalde bezittingen boekhoudkundig gewaardeerd moeten worden op de historische koersen dan is die waarde te vinden op 39 dollar. Met een beurskoers van rond de 74 dollar per aandeel is er ook dan nog sprake van een overwaardering.
Er is echter een maar. Die maar betreft de degelijkheid van de winsten van het bedrijf. Het bedrijf heeft geen schulden en maakt zelfs in slechte tijden nog altijd winst. Haar royalty bedrijfsmodel maakt dat het bedrijfsrisico laag is. Al die gegevens worden door beleggers ook al vanaf het begin hoog gewaardeerd. Als je dat allemaal meeneemt, dan maakt het Franco Nevada nog altijd geen goedkoop aandeel, maar het is wel zo’n interessant aandeel dat ik het persoonlijk niet te duur wil noemen. Ik ben dan ook heel bewust aandeelhouder van dit bedrijf.