Een rode dag
Gisteren kleurden de koersschermen rood. Het was weer zo’n dag dat Mr. Market er geen enkele zin in had. Een patroon dat we de afgelopen weken vaker hebben gezien. Meestal blijft het bij één nukkige dag om vervolgens de weg naar boven toch weer in te slaan. Net als vorige keren daalden de aandelen van banken, verzekeraars, oliebedrijven, vastgoed en industriële fondsen het hardst. De technologiefondsen bleven redelijk liggen of stegen zelfs een beetje. De 10-jaars rente zakte, en niet zo’n beetje ook. Gisteren met maar liefst 12 basispunten op één enkele dag.
Het broeit onder de oppervlakte
Bewegingen die beleggers toch te denken zouden moeten geven. Waar de beurzen gestaag blijven stijgen met af en toe een mindere dag ertussendoor, broeit het onder die glimmende oppervlakte. Prachtig natuurlijk, al die All Time Highs. Maar ondertussen is de bankenindex in de Verenigde Staten reeds 14 procent gezakt sinds de top van begin juni. De Dow Jones Transportation Index zit ook midden in een correctie. De economisch gevoelige transportbedrijven zijn de afgelopen twee maanden 11 procent kwijtgeraakt. De Russell 2000 – vol met cyclische aandelen – bevindt zich eveneens in een correctiemodus.
Een rentecrash
Maar het meest in het oog lopend is toch de rente op de 10-jaars Treasuries. De rente op de Amerikaanse staatsleningen stond begin mei nog op 1,76 procent, maar daalde gisteren onder de 1,20 procent. Dat is een daling van maar liefst een derde. Dat is geen correctie meer maar een stevige bearmarket. Het meest opvallend is de beweging van de reële rente. De voor inflatie gecorrigeerde rente op 10-jaars staatsleningen staat ver onder nul en bevindt zich daarmee nog onder het niveau van de zomer van vorig jaar. Trump was toen nog president en er was nog geen vaccin tegen corona. Met andere woorden, terwijl het inflatiespook de markten vrees aanjaagt, staat de voor inflatie gecorrigeerde rente in de Verenigde Staten lager dan vorig jaar.
Een groots economisch herstel?
Economisch gevoelige aandelen in een correctie en de rente op een All Time Low, zijn dat voorbodes van een groots economisch herstel? Wat willen de markten hiermee zeggen? De bedrijven rapporteren deze weken hun resultaten over het tweede kwartaal. Er wordt een enorme winstsprong verwacht. Het wordt wellicht het beste kwartaal ooit. De rente en de beurzen kijken echter verder. Natuurlijk, de economie in de Verenigde Staten groeit sterk en de winsten knallen uit de champagneflessen, maar wat volgt erna? Hoe groot is de kans dat het in het volgende kwartaal nog beter wordt? De vergelijkingsbasis – het derde kwartaal van 2020 – wordt immers een stuk beter.
Niet meer, maar anders
Zakenbank Morgan Stanley (NYSE:MS) stelde gisteren reeds dat het tempo van het economisch herstel in de Verenigde Staten onhoudbaar zal blijken te zijn. De zakenbank adviseert zijn klanten een meer defensieve strategie. De consument gaat op reis, uit eten en naar een concert nu het weer kan. Dat is waar, maar uitgaven aan duurzame goederen en het huis doe je normaal gesproken maar één keer. Die blijf je niet doen. Het is niet zozeer dat de consument meer gaat besteden. De consument gaat zijn geld anders besteden.
Mr. Bond regeert, Mr. Stock volgt
Beleggers zouden vooral de obligatiemarkt goed in de gaten moeten houden. Mr. Bond weet meestal meer dan Mr. Stock. De forse rentedaling de afgelopen twee maanden komt waarschijnlijk niet zomaar uit de lucht vallen. De rentecurve wordt daarmee met de dag vlakker. Het gaat te ver om een recessie aan te kondigen, maar vaak is een beetje minder meer op de beurs al voldoende voor een stevige draai. Onder de oppervlakte lijkt de beurs daar al enige tijd mee bezig.