Een recessie die maar niet wilde komen
Bijna twee jaar geleden begonnen de centrale banken de rente te verhogen. Het inflatiespook diende immers bestreden te worden. De enorme serie renteverhogingen moest volgens deskundigen onherroepelijk tot een recessie leiden. De rentecurve draaide naar invers, een somber voorteken. Ook andere macro-economische indicatoren leken te anticiperen op een naderende malaise. Het jaar 2022 werd voor beleggers een verloren jaar. Maar de langverwachte recessie liet maar op zich wachten.
Zachte landing
Inmiddels worden economen die nog steeds een recessie verwachten niet meer serieus genomen. De consensus gaat uit van een zogenaamde zachte landing. Een afnemende economische groei en een licht oplopende werkloosheid zouden in dat geval moeten leiden tot het bereiken van het door centrale bankiers gestelde inflatiedoel van 2 procent. Recente economische cijfers lijken ook dat echter te logenstraffen. De arbeidsmarkt blijft maar ijzersterk, de economie blijft maar groeien en de inflatie wil maar niet terug in zijn hok.
De economie stoomt door
De inkoopmanagersindices duidden weer op economische groei. De werkloosheid in de VS is gedaald naar 3,4 procent, het laagste peil sinds de jaren ’60. De huizenmarkt lijkt zich weer te herstellen. De meeste bedrijven hebben hun winstverwachtingen het afgelopen kwartaal overtroffen. Het consumentenvertrouwen loopt op. GDPNow van de Atlanta Fed wijst op een groei van het BNP van 2,9 procent. Alleen de CPI wil nog niet naar de gewenste 2 procent. Een naderende recessie is in geen velden of wegen te bekennen. Maar ook een zachte landing lijkt niet aanstaande. Niets daarvan, de economie lijkt zelfs te accelereren.
Effecten renteverhoging laten op zich wachten
Natuurlijk, de effecten van de renteverhogingen hebben hun tijd nodig. Alleen lijken ze deze keer wel erg veel tijd nodig te hebben. Zo is de rentecurve inmiddels al weer 700 dagen omgekeerd. Het lijkt er steeds meer op dat de economie van de VS – en die van de EU in mindere mate – veel veerkrachtiger is dan aanvankelijk verwacht. Ondanks de ongekende serie renteverhogingen is de economie van de EU slechts tot stilstand gekomen, maar niet gekrompen. Die van de VS stoomt gewoon op volle kracht door.
Minder rentegevoelig
Een verklaring hiervoor kan zijn dat de economie minder rentegevoelig is geworden. Zo hebben bedrijven en particulieren van de historisch lage rente tijdens de coronaperiode gebruik kunnen maken om hun schulden te herfinancieren. Niet alleen tegen een veel lagere rente, maar ook met een langere looptijd. De renteverhogingen raken hen niet. Een schuldencrisis in het bedrijfsleven en een huizencrisis bleven hierdoor uit. Bovendien liep ondanks de gestegen prijzen het reële inkomen van de consument op. De bestedingen bleven zo redelijk op peil.
Fiscale dominantie
Enerzijds voerden de centrale banken een beleid van monetaire verkrapping. Dat beleid werd echter anderzijds geneutraliseerd door het sterk stimulerende fiscale beleid van overheden. Aanvankelijk hielden de overheden de bestedingen op peil door de riante corona steunpaketten. Maar de staatsschulden blijven maar oplopen. Geld wat uiteindelijk belandt in de reële economie. Met andere woorden, het fiscale beleid is zo stimulerend dat het zelfs de gevolgen van de renteverhogingen overtreft.
Renteverlagingen? Waarom eigenlijk?
De markten anticiperen al enige tijd op renteverlagingen van de centrale banken. De inflatie is immers grotendeels bestreden. De centrale bankiers zijn echter terughoudend. Niet ten onrechte. Waarom een economie stimuleren met renteverlagingen als deze op eigen kracht herstelt? De economie groeit en de centrale bankiers houden liever hun kruit droog tot het echt nodig mocht zijn om de rente te verlagen. Nu de rente verlagen zou tot oververhitting kunnen leiden.
Economisch optimisme
De rally begon omdat beleggers een serie renteverlagingen inprijsden. Die lijken inmiddels steeds meer aan de horizon te verdwijnen. Toch stapelen de beurzen record op record. Negeren beleggers het rentebeleid van de centrale banken? Het lijkt er meer op dat beleggers hun focus hebben verlegd. Optimisme over te verwachten renteverlagingen heeft plaatsgemaakt voor optimisme over de economie.
De Magnificent Four
Heeft de huidige rally een te smalle basis? Is er sprake van een AI-luchtbel? Aanvankelijk werd de rally inderdaad aangevoerd door de welbekende Magnificent Seven. De rally begint echter een bredere basis te krijgen. Zo zijn er van de Magnificent Seven inmiddels nog maar vier over. Apple (NASDAQ:AAPL), Alphabet (NASDAQ:GOOGL) en Tesla (NASDAQ:TSLA) zijn niet zo magnifiek meer en staan gewoon op verlies dit jaar. Dat terwijl bijvoorbeeld Berkshire Hathaway (NYSE:BRKa), Eli Lilly (NYSE:LLY) en de GRANOLAS wel outperformen. Het is niet langer een Big Tech-rally. Er lijken zich meer kansen aan te dienen voor beleggers om van de huidige rally te profiteren.