Het grootste verhaal voor olie in 2018 was ongetwijfeld de prijsvolatiliteit. De grondstof is nu bijna 30% lager dan vorig jaar.
WTI ruwe olie begon in 2018 te handelen tegen bijna $60 per vat; het hangt nu in de bereik van $44-$47 per vat. brentolie begon het jaar op $66,65 en sloot op woensdag op bijna $54 dollar per vat.
In de eerste vier maanden van 2018 waren de oliemarkten volatiel, maar de grondstof steeg nog steeds gestaag. Dit werd in de hand gewerkt door de OPEC- en niet-OPEC-samenwerkingsovereenkomst om de olieproductie te verminderen.
Met verschillende externe organisaties (waaronder S&P Global) Platts, waarvan de productieaantallen vaak in deze kolommen worden vermeld) en regelmatige vergaderingen van het gezamenlijk ministerieel toezichtcomité (JMMC) van de OPEC, werd vastgesteld dat de meeste landen zich inderdaad aan hun productietoewijzingen hielden. Toch waren Irak en Kazachstan opvallend consistente overproducenten.
Een tweede factor die de prijzen in deze periode heeft doen stijgen: verscheidene grote producerende landen hebben te maken gehad met een onvrijwillige daling van de productie. Met name de voormalige krachtproducent Venezuela, waarvan de productie in april daalde tot 1,41 miljoen vaten per dag, en Angola, dat in dezelfde periode slechts 1,53 miljoen vaten per dag produceerde. Ook de productie in Libië en Gabon daalde in dezelfde periode.
Verrassende tegenslag van drukprijzen
De volgende acht maanden van 2018, maakte dat het eerdere deel van het jaar er ontspannen en zelfs rustig uitzien. Een reeks onverwachte tegenslagen in combinatie met uiteindelijk lagere prijzen.
Begin mei kondigde de regering Trump aan dat het nieuwe sancties zou uitvaardigen tegen de Iraanse olie-industrie, die begin november van kracht zouden gaan. De beslissing zelf was niet in het bijzonder {{art200314469|verrassend}}, maar de reactie van de markt was veelzeggend. Hoewel WTI ruwe olie medio mei $72 per vat raakte, werden deze winsten tegen juni uitgewist.
Het werkelijke effect van het nieuwe sanctiebeleid van de regeringTrump werd duidelijk vanaf juni, tot en met juli en augustus. Aanvankelijk, veronderstelden de analisten van de regering van Trump de sancties uit het Obama-tijdperk eenvoudig op de olieindustrie van Iran zou herstellen en het op dezelfde manier zou implementeren.
Die sancties omvatten significante vrijstellingen voor Aziatische importeurs van Iraanse olie die hun aankopen van Iraanse ruwe olie verminderden. Destijds mochten deze landen ook zoveel condensaat importeren als ze wilden, zolang hun aankopen van ruwe olie afnamen.
De regering van Trump kwam echter met sterke retoriek die erop wees dat zij geen vrijstellingen zou verlenen en dat zij verwachtte dat de kopers van Iraanse olie hun invoer tot nul zouden beperken tegen de implementatiedatum van 5 november.
Ook de Amerikaanse schalie-industrie hielp de volatiliteit te stimuleren. Op het OPEC International Seminar, gehouden op 20 juni, liet Scott Sheffield, de CEO van Pioneer Natural Resources (NYSE:PXD) een bom vallen. Hij vertelde de aanwezigen dat een gebrek aan pijpleidingen en andere infrastructuur de Amerikaanse olieproductie in West-Texas en New Mexico in bedwang zou houden. Hij merkte op dat de OPEC meer olie op de markt zou moeten brengen of dat de olieprijzen boven de $80 per vat zouden stijgen en dat binnen de volgende 3 of 4 maanden producenten gedwongen zouden worden om de bronnen te sluiten.
Als gevolg, vanaf 20 Juni tot 5 Juli, stegen de olieprijzen tot aantallen die zelfs tot bezorgdheid onder politici hebben geleid. De prijs van benzine steeg, net op tijd om de consument te bereiken tijdens het hoogtepunt van het zomerseizoen in de V.S.
WTI bereikte $10, toenemend tot $74 per vat, in werking stellend een versperring van openbare en privaat druk van president Trump die op OPEC, en in het bijzonder Saudi-Arabië wordt gericht, om de olieproductie te verhogen wanneer de Amerikaanse sancties tegen Iran van kracht gingen, de olieprijzen niet in de driedubbele cijfers zouden stijgen. De OPEC had al aangegeven dat sommige producenten te lijden hadden onder de onvrijwillige productieverlagingen.
Het kartel en de vennoten kondigden aan dat zij zich niet langer aan de individuele quota zouden houden. In plaats daarvan was de groep vastbesloten dat producenten met reservecapaciteit hun quota konden overproduceren om de dalingen elders te compenseren.
Desalniettemin voorspelden analisten medio september 100 dollar olie. Handelaren kochten die voorspelling, ook al waren er tekenen die erop wezen dat een groei van het olieaanbod en een vertraging van de groei van de vraag die hoge prijs niet zouden steunen. Ondanks de rapporten van de EIA gedurende deze maand had de V.S. waarschijnlijk Saoedi-Arabië en Rusland als grootste olieproducent ter wereld overtroffen, bleven de prijzen stijgen.
WTI ruwe olie bereikte begin oktober een recordhoogte van bijna $77 per vat. Volgens Platts steeg gedurende de maand de productie in Saoedi-Arabië in alle rust en steeg de productie nog verder, maar deze keer in november, met meer fanfare, tot een hoogtepunt van 11,02M vaten per dag.
De inspanning loonde zich. De olieprijzen daalden in de loop van oktober, toen er meer olie uit Saoedi-Arabië, Rusland en de VAE op de markt kwam en het duidelijk werd dat de gevreesde infrastructuurcrisis in het Permian lang niet zo erg was als was voorspeld. Schalieproducent ook voordeel van hogere prijzen, verhuisde uitrusting naar gebieden met meer pijpleidingen en gebruikte andere middelen om hun olie uit het Permian te transporteren in plaats van de productie te beperken.
Het besluit van EPIC Midstream Holdings om de EPIC-pijpleiding om te vormen tot een pijpleiding voor het vervoer van ruwe olie heeft ook bijgedragen tot het verlichten van de infrastructuurcrisis, waardoor de productiegroei sterk is gebleven.
Maar begin november verraste de regering van Trump de markten door aan te kondigen dat de importeurs van Iraanse olie niet verplicht zouden zijn om hun aankopen tegen 5 november tot nul terug te brengen. In plaats daarvan zou het vrijstellingen verlenen aan bepaalde regionale importeurs.
Hoewel de hoeveelheid Iraanse olie die legaal op de markt kon blijven, kleiner was dan wat tijdens de sancties uit het Obama-tijdperk was toegestaan, waren de vrijstellingen aanzienlijk. De prijzen daalden.
De vrije val duurde de hele maanden november en december. Op de markten van de afgelopen maand waren er namelijk meerdere dagen met daling van maar liefst 6% of 8% op één dag. Tijdens een vergadering begin december besloot OPE voorspelbaar om de productie met 1,2 miljoen vaten per dag te verminderen.
De markten waren echter niet tevreden, gezien de daling van de productie. De Amerikaanse olieproductie blijft groeien, ook al zal de groei van de vraag naar verwachting vertragen.
Dit feit, samen met de angst voor een recessie, hebben de olieprijzen het hele jaar door naar hun laagste punt gebracht. In de afnemende dagen van 2018 lijkt de olie een deel van haar verliezen terug te verdienen, maar deze winsten (8% voor brentolie en 10% voor WTI ruwe olie op 26 december) wijzen niet noodzakelijkerwijs op een trend.
$100 Olie Geen Langere Mogelijkheid
Nog maar een paar maanden geleden geloofden velen dat we voor het einde van het jaar olie zouden zien verkopen voor $100 per vat. In de eerste maanden van 2019 zou de markt geluk kunnen hebben als brentolie boven de $50 per vat blijft. WTI ruwe olie kan in de $40s blijven.
Eerder deze maand, I beschreven 3 belangrijke ontwikkelingen die volgens mij van invloed zullen zijn op de oliemarkten in 2019. Belangrijke katalysatoren zijn waarschijnlijk de OPEC en de Iraanse sancties.
De OPEC zal in april bijeenkomen en de V.S. zal kort daarna de kwijtschelding van de sancties herzien en heroverwegen. Als het er echter op lijkt dat WTI ruwe olie in januari de kaap van $50 niet zal doorbreken, moeten handelaren ook een oogje in het zeil houden op de schalieoliemaatschappijen, het aantal booreilanden en de wekelijkse productiestatistieken. Deze lage prijzen, gecombineerd met de strengere leenpraktijken van Wall Street, zouden sommige bedrijven kunnen dwingen om hun groei in de eerste helft van 2019 te vertragen.