Als een plaat die blijft haken, horen we de laatste tijd elke dag hetzelfde verhaal:
"Olieprijzen zijn 40 procent hoger dan een jaar geleden, en dat komt vooral door Amerikaanse sancties op Iran."
Dit wordt gezien als de uitleg waarom ruwe olie steeds duurder zal worden en niet zal zakken.
Er is echter ook een andere kreet over de olieprijzen. Voorheen hoorden we die nog vaak, maar nu niet meer:
"Schalieolie heeft de wereld overspoeld met olie en $100 per vat gaan we nooit meer halen."
Heeft u zich ooit afgevraagd wat er met die slogan is gebeurd? Goldman Sachs heeft wellicht het antwoord.
De Amerikaanse investeringsbank, die worstelt met dezelfde vraag als vele andere belanghebbenden op de wereldwijde energiemarkten, publiceerde vorige week een rapport waarin men probeerde het fenomeen "The Road to Shale Tail" te verklaren. Dit concept - "De weg naar minder schalie-invloed" - verwijst naar de fase waarin olie uit kleisteen minder belangrijk zal zijn voor de wereldwijde olielevering.
De notitie van 10 oktober, geschreven door basic materials equities expert Brian Singer van Goldman, stelt dat schalie is gevorderd van een "Toekomstmuziek"-fase naar een "Realisering en Efficiëntie"-fase. Daardoor vraagt men zich af hoe lang het nu zal duren voordat we in de "Eind"-fase zitten.
Eén miljoen vaten dagelijkse groei
"Wij zien sommige vroege tekens" van de shale tail, zegt Goldman, "maar niet voldoende om schalie af te schrijven." Daarbij zegt het rapport:
"Wij zien schalie nog steeds als de belangrijkste motor van de wereldwijde voorraadgroei, met de verwachting dat de Amerikaanse olieproductie tot ten minste 2021 met 1 miljoen bpd/jaar kan blijven oplopen."
De visie van Goldman op het uithoudingsvermogen van schalie is vergelijkbaar met de prognoses van de OPEC, het oliekartel bestaande uit Saoedi-Arabië en andere grote producenten van olie.
In een afzonderlijke nota die drie weken geleden werd uitgegeven, zei OPEC dat de opkomst van Amerikaanse schalieolie zich tot ver in de jaren 2020 zal uitbreiden en dat deze productie uit het marktaandeel van de OPEC zal stelen.
Schalie groeit tot 2023
De totale levering van buiten de OPEC zal van 8,6 miljoen vaten per dag vanaf 2017 tot 66,1 miljoen vaten per dag in 2023 oplopen, aldus OPEC in zijn rapportage over de wereldwijde olieproductie in september. De extra output zal hoofdzakelijk bestaan uit verhogingen van de Amerikaanse productie van schalieolie, zo voegde het rapport toe.
De US Energy Administration schat dat de productie van ruwe olie in Amerika in september gemiddeld 11,1 miljoen bpd bedroeg, al boven het jaarlijkse gemiddelde van 10,7 miljoen bpd geschat voor 2018. Het totaal voor 2019 bedraagt gemiddeld 11,8 miljoen bpd.
Op het hoogtepunt van de wereldwijde olieschaarste twee jaar geleden was er een geschat overaanbod van 1,5-2,0 miljoen bpd, waardoor de prijzen van meer dan $100 per vat WTI daalden naar amper $25. Maar in de afgelopen 12 maanden zijn de globale oliemarkten op hun kop gaan staan omdat er nu opeens veel te weinig aanbod zou zijn.
De noodkreet van olieschaarste is met de dag luider geworden nu we de datum van 4 november naderen. Op die dag beginnen de Amerikaanse sancties tegen Teheran en moet de markt het zonder een groot deel van de Iraanse olie-export stellen.
WTI schommelt momenteel rond de $71 per vat, terwijl Brent handelt rond de $80.
Beiden hebben met kracht teruggekaatst op de verwachting dat Iran, dat een record van 3,5 miljoen bpd exporteerde in september, zo rond de 1,5 - 2,0 miljoen bpd minder zal gaan uitvoeren nadat de sancties zijn ingegaan. Dit is overigens hetzelfde volume van overaanbod dat voorheen aan schalie werd toegeschreven.
Mogelijke problemen voor schalie
Volgens Goldman is het een van de grootste uitdagingen van schalie of de kapitaaluitgaven kunnen worden verhoogd bij Amerikaanse olieboorbedrijven belasten - sommige van hen middelgrote bedrijven die proberen te overleven in een groot, wereldwijd speelveld. "De gemiddelde levensduur voor de meeste transformerende gebieden van de wereldwijde olievoorziening is 7-15 jaar, en schalie staat nu aan de onderkant van dat bereik (ongeveer 7 jaar)," zegt Goldman.
"De volgende vijf signalen geven aan dat we in "Shale Tail" zijn: als de voorraad wordt herzien; de productiviteit stopt met verbeteren; de aanvoerkosten stijgen; kapitaalverschuivingen naar andere regio's; en, uiteindelijk, de vaststelling dat groei niet langer zinvol is."
Ondanks enkele zichtbare tekenen van leveringsnood, concludeerde het onderzoeksteam van Singer dat de toekomst van schalie in de VS nog lang niet voorbij is. Op zijn minst zou schalie zich in de niet al te verre toekomst opnieuw op het wereldtoneel kunnen vestigen. Dit betekent dat er wellicht nieuwe tegenwind in het verschiet ligt voor de olieprijzen.
"Wij geloven dat we potentieel nog vroeg zijn, niet laat, in de uitvoerings-/efficiëntiefase van de levenscyclus van schalie," zegt Goldman. "We zien namelijk nog steeds een combinatie van productiviteits- en efficiëntiewinsten in de grote Amerikaanse olieschaliebekkens."