De markten lijken steeds meer op communicerende vatten van crisis. De beurzen zitten eindelijk in rustiger vaarwater. Beleggers hebben hun buik vol van al het pessimisme en kijken liever weer omhoog. Dit vertaalt zich niet enkel in hogere beurskoersen, maar ook in een terugkeer van de activiteiten op de interbancaire markten. De TED spread – het verschil tussen de interbancaire rentes en de kortetermijnrente van de centrale bank – maakte een flinke draai in de afgelopen weken. Wat ons betreft een signaal dat de najaarsactie rally van 2011 kan doorzetten in een voorjaarshausse voor 2012, met hier en daar een gezonde correctie in de opwaartse trend.
Zo hoopvol als het plaatje op de financiële markten oogt, zo dreigend ziet de situatie binnen het energiecomplex uit. Europa kondigde een olie-embargo aan tegen Iran. Men wil de invoer van Iraanse olie opschorten en bijkomend de centrale bank deviezen bevriezen. De Europese leiders willen op deze manier de druk op de regering van Iran opdrijven om hun kernprogramma te staken. Eerdere initiatieven brachten tot op heden weinig resultaat. Op deze manier willen de Europeanen de Iraniërs tot inkeer brengen zonder militair ingrijpen.
Of deze maatregelen zullen werken, valt te betwijfelen. De maatregelen treffen vooral de Iraanse bevolking, die inmiddels af te rekenen kreeg met gigantische prijsstijgingen door een acute inflatie vanwege de crash van Iraanse rial. De geldstromen bevriezen staat gelijk aan de zuurstof voor de maatschappij afsnijden. De maatregelen zullen eerder een vrijbrief afleveren aan de extreme leiders van Iran om door te zetten. In de komende zes maanden, de initiële duur van het Europese embargo, kan de temperatuur in de regio wel eens boven het figuurlijke kookpunt kruipen.
Ondertussen volgt iedereen met argusogen de prijsschommelingen van olie. Olie flirt al enkele weken met de kaap van 100 dollar per vat. Een kleine escalatie van het conflict kan de prijs katapulteren met tientallen dollars. Maar we kunnen ons toch niet van de mening ontdoen dat beleggers de kern van de zaak missen. Alles draait om een strategisch actief: uranium!
We willen ons hier niet mengen in de discussie of Iran al dan niet uranium mag verrijken. We zien het potentiële gevaar van het extremistische gedachtegoed van de Iraanse autoriteiten. Maar anderzijds kunnen we er niet omheen dat verrijkt uranium een noodzaak is geworden voor een moderne maatschappij. Want wie een ouderwetse maatschappij in werking wil zien, hoeft maar een vlucht naar Teheran te boeken. Het land loopt decennia achter op z’n Westerse tegenhangers, mede door het ontbreken van een efficiënt energiebeleid.
Vroeg of laat zullen de opkomende markten zoals Iran aan hun stijgende energiebehoeften moeten voldoen. Dit is onmogelijk zonder uranium. Wie twijfelt aan deze stelling, hoeft enkel te kijken naar het aantal geplande nieuwe kerncentrales in China of India. Het zijn indrukwekkende cijfers waardoor de vraag naar uranium in de komende jaren explosief zal stijgen. Ter verduidelijking: er staan, volgens de jongste cijfers van World Nuclear Association, 150 nieuwe kerncentrales in de planning tegen 2030. Dat is ruwweg 1/3 van de huidige globale nucleaire capaciteit! Gezien deze trend voor de komende decennia, hoeft het niet te verbazen dat Iran de boot niet wil missen.
We zagen, toeval of niet, dat de prijs van uranium, maanden na de nucleaire ramp in Fukushima (Japan), een proces van bodemvorming ondergaat. Precies zoals we afgelopen zomer voorspelden. 
Zoals op bovenstaande grafiek is te zien, maakt de prijs van uranium op de langetermijn grafiek (10 jaar) een dubbele bodem. Meer nog, de huidige bodem ligt hoger dan de voorgaande bodem in 2009. Volgens de handleiding van technische analyse is dit een krachtig signaal voor de heropstanding van een stierenmarkt. Zoals we in het verleden reeds zagen: eens de prijs van uranium vertrekt, dan is er geen houden meer aan!
Beleggers doen er zoals steeds goed aan om de juiste langetermijn conclusies te trekken uit de dagelijkse ruzies tussen het Westen en de opkomende markten. In de kern zit er een heel groot energievraagstuk. Die zal in de komende jaren beantwoord moeten worden. Als het niet kan door nieuwe voorraden, dan moet het wel door hogere prijzen! De mijnaandelen in de uraniumsector gaven u in de afgelopen weken alvast een voorproefje op het potentiële prijsspektakel.