De langste economische groei ooit

De langste ooit

De Amerikaanse president spreekt regelmatig over “The Greatest Economy Ever”. Cijfers wijzen uit dat de Amerikaanse economie inderdaad nog niet eerder zo’n lange periode van bloei doormaakte. Ondanks de opvallende lengte van deze hausse valt het met de omvang van de groei echter nog wel mee. Sinds de zomer van 2009 vertoont de Amerikaanse economie al 10 ¼ jaar een opgaande lijn. In totaal groeide de economie echter maar 26,3 procent in deze periode. Dat komt neer op een gemiddelde groei van 2,3 procent per jaar. Een mager gemiddelde, daar de economie historisch met 4,6 procent per jaar toenam in opgaande cycli.

Maar ook de traagste

Economen die bijna over elkaar heen struikelen in hun pogingen om de volgende recessie te voorspellen mogen dan ook graag wijzen op de bejaarde status van deze opgaande cyclus. Na zoveel jaren van bloei moet er immers wel een neergang volgen. Zo duurde een periode van economische expansie sinds de tweede wereldoorlog gemiddeld 5 ½ jaar, aanmerkelijk korter dan de huidige expansie. Veel interessanter is het echter om niet naar de lengte van deze hausse maar naar de omvang ervan te kijken. Zo blijkt de huidige economische hausse de traagste van alle twaalf sinds WO II te zijn. Deze cijfers bevestigen eens te meer het bijzondere karakter van de huidige economische opleving. De economie groeit wel, maar in een matig tempo.

De Grote Recessie

En dat heeft een reden. De zware financiële crisis van 2008-2009 deed de wereld immers sidderen op zijn grondvesten. Banken bleken niet zo veilig als verondersteld en beurzen verloren in een paar maanden tijd de helft van hun waarde. De huizenprijzen in de westerse wereld stortten in. De economieën gingen wereldwijd door een diep dal. De periode staat inmiddels te boek als De Grote Recessie en geldt als de zwaarste economische crisis in meer dan 80 jaar tijd. Want historici moesten terug naar de jaren 30 van de vorige eeuw om een crisis van soortgelijke omvang te ontwaren. Grootschalige steunoperaties van overheden en vooral centrale banken waren noodzakelijk om het financiële stelsel overeind te houden. Met name het opkopen van vooral staatsobligaties door centrale banken was nog niet eerder vertoond.

Matige groei

Omdat de crisis die eraan voorafging veel zwaarder was dan gemiddeld, vergt het herstel van de economie ook meer tijd dan gebruikelijk. Economen zouden er dus beter aan doen niet steeds te focussen op de lengte van het huidige herstel maar op de omvang ervan. Daarmee komen we terecht bij een ander punt van discussie onder economen, analisten en beleggers. Namelijk de reden van deze matige groei. Het heeft er alle schijn van dat de wereldwijde vergrijzing, de globalisering, de enorme schuldenlast en de digitalisering daar alles mee van doen hebben. Het vormt ook een verklaring voor de beperkte loongroei in de afgelopen jaren en de vrijwel afwezige inflatie. Gezien de aanhoudend lage inflatie lijken de centrale banken ook het gelijk aan hun zijde te hebben met hun zeer ruime monetaire beleid. Zo bezien is de lage rente niet zozeer het gevolg van het beleid van de centrale banken, maar voegen deze zich met hun beleid juist naar de harde economische realiteit.

Nog niet ten einde, of….?

De economische hausse in de Verenigde Staten duurt nu al 10 ¼ jaar. Hoe lang gaat dit nog door? Normaal gesproken eindigt iedere hausse in een staat van economische euforie. Forse loonstijgingen, oplopende inflatie en overmoedige beleggers. Is daar nu sprake van? Hier en daar vertoont het economische beeld inderdaad wat barsten en scheuren. Ontevreden werknemers die staken voor hogere lonen, politieke onzekerheid en uitbundige records op de beurzen. Daar staat echter tegenover dat de voornaamste pijlers van de Amerikaanse economie, de arbeidsmarkt en de huizenmarkt, nog steeds recht overeind staan. Hoewel economen, analisten en beleggers zich enigszins schrap beginnen te zetten voor naderend onheil lijkt deze hausse nog niet ten einde. Of toch? De economie bloeit altijd op zijn best vlak voor het verval….