De bakker en zijn deeg

Het mooie van vakantie is dat je afstand neemt van hetgeen waar je je de rest van het jaar druk om maakt, dat de dagelijkse ruis verdwijnt en alleen de grote lijnen overblijven. Het gevaar voor een columnist is echter dat daarmee een belangrijk deel van de dagelijkse voeding wegvalt. Immers, de grote lijn verandert immers niet zo snel, en daarmee verdwijnt ook de voedingsbodem om je dagelijks te verwonderen, boos of nieuwsgierig te maken. En dat is nou net het deeg waar de columnist zijn brood van bakt.

Dit wordt dan ook een kort tussentijds bericht, met vooral wat grote lijnen. Wellicht de belangrijkste daarvan is voor eigenaren van goud en zilver dat de partijen die de prijzen voor deze edelmetalen nu al zo lang onderdrukt hebben, hun positie in de markt zo aan het veranderen zijn dat men gaat profiteren van een forse prijsstijging. Het is echter afwachten wanneer deze partijen vinden dat men genoeg ‘long’ staan, en de rem op de papieren prijsvorming wordt losgelaten.

Tegelijkertijd worden de Westerse centrale banken ontdaan van hun goudvoorraden, die in het Oosten met veel enthousiasme worden binnengehaald. Laat u daarbij niet verleiden door foto’s van grote goudvoorraden in de kelders van bv. de FED. Veelvuldig zijn de aanwijzingen dat dit goud vele eigenaren kent. En met het verdwijnende goud verdwijnt ook de bodem ons het Westers monetair systeem.

Een derde grote lijn is de inzakkende economie in (vooral) het Westen. De euro, dollar, pond en yen verliezen in snel tempo hun koopkracht, een snelheid overigens die alleen maar zal toenemen. Het wachten is daarbij op Cyprus in het kwadraat, waarbij van vele (alle?) Europese landen een deel van de spaartegoeden verplicht zal worden omgezet in waardeloze staatsleningen. U kunt zelf wel bedenken wat dit voor de koopkracht gaat betekenen van de euro’s die u in uw zak mag houden.

Een laatste grote lijn is de bankensector, waarbij de grootste banken aan een zijden draadje hangen door een zeer geringe dekking tegenover vaak onvoorstelbare risico’s in allerlei derivatenposities. Er hoeft er maar één onderuit te gaan, en we krijgen een kettingreactie waar de val van Lehman Brothers kinderspel bij zal blijken te zijn.

En mocht het zo zijn dat men met kunst- en vliegwerk de boel overeind houdt, er geen grote systeembanken omvallen en er niet wordt overgegaan op het plunderen van de bankrekeningen, zijn de schulden van het Westen zo snel groeiend dat de boel vanzelf in elkaar zal zakken. Het duurt dan alleen wat langer dan gedacht.