Wat is het probleem tussen de VS en China en is wat Trump nu doet de juiste route? Voor we naar het nu kijken, moeten we wel de relevante geschiedenis kennen.
Die geschiedenis die hier dan van belang is, begint rond het jaar 1990. Overal in de wereld gingen op dat moment communistische regimes ten onder.
Het had weinig gescheeld of ook de Communistische partij in China had haar grip op het land verloren. Een bloedbad in Peking heeft dat voorkomen. Een bloedbad waarvan vrijwel geen beelden overgebleven zijn omdat degenen die beelden hadden, of konden hebben, op afstand gehouden werden of omgebracht werden. In het westen werd indertijd gezegd dat er mogelijk een paar doden gevallen waren. Het waren er honderden, zo niet duizenden. Er is toen enorm hard ingegrepen en de volksopstand werd in bloed gesmoord.
Hoe dan ook, het communistische regime bleef behouden, maar het begreep wel dat dit slechts tijdelijk zou zijn als er economisch gezien niets voor de bevolking zou veranderen. Daarom koos China voor het kapitalisme.
In feite kwam het binnen in het Amerikaanse kapitalistische systeem zoals Europa dat na de Tweede Wereldoorlog deed. Een economisch kapitalistisch systeem dat gedomineerd werd door de VS en dat in alle opzichten positief uitpakt voor de VS.
China had in 1990 maar weinig dingen voor op andere landen. Het belangrijkste was een enorme bevolking onder de knoet van een dictatoriaal regime en bereid voor een appel en een ei te werken. Het westen, daarentegen, had in 1990 het probleem dat het milieu voor de bevolking echt een issue werd. We wilden onze rivieren en steden schoner hebben én we wilden betere banen met hogere lonen. De rotbanen, waarvoor we in feite indertijd massaal gastarbeiders lieten komen, wilden we graag kwijt.
De intentie was dat de gastarbeiders met de banen mee zouden verdwijnen, maar die slag kwam er niet omdat de banen niet naar Turkije en Marokko gingen. Ze gingen naar China. De toenmalige gastarbeiders hadden niets om naar terug te keren en bleven in Europa. Onder hen nam de werkloosheid vanaf dat moment wel enorm toe. China nam ondertussen de laagbetaalde en vervuilende banen graag over en nam de milieuschade die er tegelijk mee kwam op de koop toe. China werd de fabriek van de wereld en heel veel industriële rotbanen en processen werden overgebracht naar China.
We zijn ondertussen bijna dertig jaar verder.
China is nu waar Europa eind jaren zestig was. Het land moet een andere fase in, want ondanks de lage lonen hebben de Chinezen genoeg gespaard om spatjes te krijgen. Ze willen vakanties, ze willen reizen en op die reizen zien ze hoe anderen het beter hebben. Anderen waarvan ze op het nieuws horen dat die landen onderontwikkeld zijn en hun bevolking achterlijke barbaren. De Chinezen zien nu dat dit leugens zijn.
China wil nu daarom ook betere banen en hogere lonen en dat geeft problemen met de VS en Europa. China is nu geen onderliggende partner meer, maar een sterker wordende concurrent.
Ook vorige Amerikaanse presidenten zagen dat al aankomen en daarom zijn er constant onderhandelingen met China gevoerd.
China wil zich en moet zich aanpassen, maar het moet voorzichtig handelen, want de bevolking moet niet in opstand komen. Dat is het probleem waar het Chinese regime mee zit. Daarbij wil China uiteindelijk dat Chinezen net zo welvarend worden als Amerikanen en Europeanen. Ik denk dat dit geen onterechte eis is.
Dat is echter niet wat Trump voor heeft. Trump wil helemaal niet dat China op gelijkwaardige voet met de VS komt. Immers zou dat dan ook gaan inhouden dat China uiteindelijk de VS gaat overvleugelen. Het heeft niet alleen 3x meer bevolking, maar die is ook nog eens veel beter opgeleid en China heeft door de onderdrukking van de bevolking ook veel minder problemen met deze bevolking.
De VS is het land met de rug tegen de muur. Het heeft geen geld meer en het heeft een bevolking die je het beste kan vergelijken met de Chinese bevolking van 1890. Op dat moment was een groot deel van de Chinese bevolking verslaafd aan opium en men sprak toen van een verloren generatie.
In de VS is daar nu ook sprake van. Een fors deel van de zwarte bevolking en van de verarmde blanke bevolking is verslaafd aan opiaten. De helft van de bevolking is te dik om nog goed te kunnen functioneren. Het onderwijssysteem werkt alleen nog maar goed voor de rijke helft van de bevolking. Het enige waar de VS nog onbetwist nummer één is, is in militaire kracht.
Trump wil dus geen onderhandelingen, hij wil de capitulatie van China.
Het is nu nog een handelsoorlog, maar als de VS daadwerkelijk de capitulatie van China nastreeft, dan is het slechts een kwestie van tijd tot de militaire oorlog een feit wordt.
De VS kan China militair gezien niet verslaan. Het kan slechts de marine van China terugdringen en vooral hopen dat het communistische regime ten val komt. Dit zou kunnen gebeuren door een internationale handelsoorlog, waarbij de economie onder druk komt te staan en China zichzelf verslaat in een burgeroorlog. Alleen dan kan de VS nummer één blijven.
Dát is de inzet waar Trump voor gaat. Hij zegt het in feit ook steeds met zijn America first.
China heeft met Rusland samen de dollar aangevallen. Dat is voor de machtigen achter de Amerikaanse staat nóg een reden om China zwaar te willen straffen. Denk aan Irak en Libië die eerder de euvele moed hadden de hegemonie van de dollar te willen aanvechten.
Dit is echt geen onderhandeling. Dit is een oorlog die vooralsnog niet met wapens gevoerd wordt. De VS is uit op de val van China. Niet meer en niet minder.