De handelaar had niet praktischer kunnen klinken met zijn opmerking:
"Ik zou in het huidige klimaat geen short positie nemen in olie, met alle problemen in China. Punt.”
We hadden een gesprek over de 2% intradagstijging van donderdag, die een derde opeenvolgende dag van winst voor de stieren betekende. En er zou nog een dag aan deze periode kunnen worden toegevoegd, afhankelijk van wat er op vrijdag in New York gebeurt - hoewel de vroege handel in Azië heeft aangetoond dat de markt zich aan het afbouwen is en er waarschijnlijk winst genomen wordt het weekend.
Meer hyperbool dan feit?
Mijn argument is als volgt: ja, de geopolitieke spanningen lopen hoog op in olie, maar er is ook meer hyperbool dan de feiten in de markt nu. We weten dat de aan Iran gelieerde Houthi’s deze week de verantwoordelijkheid hebben opgeëist voor de drone-aanvallen op twee Saoedische oliepompstations, na eerdere aanslagen op olietankers van het koninkrijk en de Verenigde Arabische Emiraten. We weten ook dat de militaire coalitie onder leiding van Saoedi-Arabië in Jemen verschillende luchtaanvallen op de Houthi-hoofdstad Sanaa heeft uitgevoerd als reactie op deze aanslagen. Iedereen die de Jemenitische oorlog in de afgelopen vier jaar en de zinloze moord op bijna 18.000 burgers heeft gevolgd, zal waarschijnlijk ongevoelig zijn voor deze kat-en-muis spelletjes tussen de Houthi's en de Saoediërs.
Voor mij rechtvaardigt dit alles echter geen 2% oliepiek. De markt sloot uiteindelijk iets lager, met WTI op 1,4% winst en Brent op 1,2%. Maar toch kan ik zo’n prijsactie niet verklaren, vlak na nieuws van een wekelijkse groei van de Amerikaanse olievoorraden van bijna zes miljoen vaten. En ook niet nadat het Internationaal Energieagentschap heeft gezegd dat het wereldwijde overaanbod niet verdwenen is, ondanks zes maanden van productieverlagingen door de OPEC.
Iraanse en Venezolaanse sancties: drama in slow-motion
Terwijl er dit weekend een OPEC+ vergadering is, waar de Saoedi’s, Emiraten en andere prijshaviken waarschijnlijk een uitbreiding van productiebesnoeiingen zullen bepleiten alvorens hierover op 25 juni wordt besloten, weegt de onopgeloste handelsoorlog tussen de VS en China ook zwaar op de lange-termijnmarkt voor olie. En bovendien speelt de zogenaamde verbanning van Iraanse en Venezolaanse olie door Amerikaanse sancties zich af in ongelooflijke slow-motion, tot op een punt dat velen het zien als een dynamiek die op elk moment teruggedraaid zou kunnen worden, mits er maar politieke wil voor is.
De handelaar erkende alles wat ik zei, maar ging toch tegen mijn argument in.
"De pijpleiding maakte de mensen bang," zei hij, verwijzend naar de drone-aanvallen op de Saoedische oliepompstations.
"Als ze (de aanvallers) geluk hadden gehad, had dat een groot probleem kunnen zijn. God verhoede dat ze (de volgende keer) een tanker in handen krijgen. Het is gewoon zo moeilijk .... Ze opereren in zulke kleine groepjes, en als dat lukt, kunnen ze een enorm probleem maken. Iedereen zou terecht Iran de schuld geven.”
Als concessie voegde hij hieraan toe:
"Iedereen, ook ik, wil dat de situatie tot rust komt. Maar het risico is er, en het is echt. Zeloten zijn onvoorspelbaar en kunnen gemakkelijk enorme schade aanrichten."
En dat brengt me bij de hoofdvraag van dit artikel: zijn er nog wel moedige olieberen?
De 'juiste' beer met stalen zenuwen zal winnen
Hoewel een vos wel zijn haren verliest maar niet zijn streken, laat staan een oliebeer met een bevestigde neerwaartse tendens of te diep ingegraven posities, kan het aantal compenserende factoren dat nu speelt in de oliemarkt zelfs de meest geharde short-sellers de mond snoeren.
John Kilduff, partner bij energiehedgefonds Again Capital, zegt dat degenen met de “juiste strategie en overtuiging zich zullen ingraven om tegen de trend in te gaan. Voor hen is er namelijk niets opwindender dan de markt te slim af te zijn.”
Hij voegt daar echter aan toe:
“Je moet niet vergeten dat je dan praktisch op de rails voor een goederentrein staat. Dit is niet voor mensen met een zwakke maag of die gemakkelijk overweldigd worden door de vele angst-elementen die de stieren nu gebruiken om de prijzen op te drijven.”
De belangrijkste angst is natuurlijk dat er weer een Golfoorlog kan uitbreken, met een schijnbaar terughoudend Iran dat de Saoedi's graag willen straffen voor de vermeende schendingen van de oliesoevereiniteit van het Koninkrijk.
Trump zelf wil geen oorlog met Iran
Dit uitgangspunt is realistisch en gevaarlijk in de ogen van niet alleen oliestieren maar ook beren. We kunnen de Amerikaanse National Security Officer en belangrijke Iran-oorlogshavik John Bolton bedanken voor het oproepen van deze dreiging, ook al meldde Reuters gisteren dat president Trump zelf tegen zijn hoogste adviseurs heeft gezegd dat hij niet aan een oorlog met Iran wilde beginnen.
En het is niet alleen de geopolitiek die tegen de beren werkt. De marktstructuur van de huidige olierally bevat tijd-spreidingen ten gunste van een vlakke prijs. Daardoor ontstaat nu een diepe backwardation in de oliesector, waarbij contracten met een lange termijn met grote kortingen handelen ten opzichte van contracten met korte termijn. Ze kunnen "gemakkelijk" geld opleveren voor degenen die gewoon van de ene aflopende maand in de andere rollen. En dit is wat de meeste brandstof levert voor een olierally.
Scott Shelton, energiefutures makelaar bij ICAP (LON:{NXGN}) is zelf een oliebeer. En volgens hem is dit een “perfecte storm” van “bullish fysieke informatie met een gezonde hoeveelheid geopolitieke risico's.”
"Voor degenen die op zoek zijn naar verkopers, denk ik dat je naar de producenten moet kijken, wat de backwardation alleen maar zal verergeren.”