Wachten op de doorbraak

Waarschijnlijk had u al wel gelezen dat de Gold Forward Offered Rate, ofwel de GOFO, al een tijdlang negatief stond. Deze GOFO is de rente die betaald moet worden om goud als onderpand te gebruiken voor de handel in dollars. Het bijzondere van een negatieve rente betekent dus dat men het goud liever helemaal niet kwijt wil. In onderstaande grafiek ziet u verschillende GOFO’s, afhankelijk van de looptijd. In mei van dit jaar is de 1-maands GOFO gedurende zeer korte tijd negatief geweest, en vanaf juli tot eind augustus aan één stuk door. Begin september normaliseerde de markt weer, maar het lijkt er op dat dit slechts van korte duur was.

Hoe bijzonder deze situatie wel niet is, komt naar voren als we de lange termijn grafiek bekijken: de afgelopen 25 jaar is de GOFO slechts enkele, zeer korte momenten negatief geweest.

Dat de goudprijs nu nog niet noordwaarts is geschoten, is mijn inziens een teken van de enorme spanning die bestaat in de goudmarkt tussen een zeer forse fysieke vraag en een bankkartel die alle zeilen moet bijzetten om een explosieve prijsstijging te voorkomen.

En dat zo’n prijsexplosie niet zonder enige grond zou zijn, blijkt wel als we de hoeveelheid uitgegeven Amerikaanse staatsleningen de afgelopen 65 jaar vergelijken met de goud~ en zilverprijs in deze periode. Het is overduidelijk dat vanaf 2008 beide edelmetalen zwaar ondergewaardeerd zijn. Of anders geformuleerd, alleen op grond van de hoeveelheid uitgegeven Amerikaanse waardepapieren zouden beide edelmetalen ongeveer vier keer zo duur moeten zijn:

En dan laten we de astronomische hoeveelheid derivaten nog buiten beschouwing, niet voor niets ‘Weapons of Mass Destruction’ genoemd.

In deze gefabriceerde economische werkelijkheid, waar cijfers door overheden en banken worden gemanipuleerd, valt echter niet elk vlekje weg te werken. Hieronder ziet u het gemiddelde uurloon in de VS als zwarte lijn weergegeven. Vanaf 1900 vertoont deze een fraaie opgaande lijn, die echter teniet wordt gedaan als we de inflatie gaan meetellen. Qua koopkracht is er dan vanaf pakweg 1972 niets verbetert. Maar de manier van inflatie berekenen is fors gewijzigd over de jaren; gebruiken we de oude, normale manier komen we uit op een meer-dan-halvering van de koopkracht.

Kortom, het is wachten tot het bankkartel breekt en goud en zilver zullen overblijven als waardevast geld. Hoe lang dit gaat duren kan ik u niet vertellen, maar wel dat met de dag de voortekenen op een doorbraak duidelijker worden.

P.S. Waarom denkt u dat omstreeks 1970 het werkelijke uurloon, dus gecorrigeerd voor de echte inflatie, met zijn duikvlucht begon?