De Griekse polders

Waarom lossen politici problemen niet gewoon op? Waarom moet er altijd een ‘mits’ en een ‘maar’ bij? Waarom is de consensus in het midden van het politiekbestel zo moeilijk te vinden? Het eeuwige getouwtrek tussen de voors- en tegens- van welk besluit dan ook, wordt door politici alleen nog maar via het publieke debat gevoerd. Als er iets is dat deze periode in de menselijke geschiedenis tekent, dan is het wel het gebrek aan politieke slagkracht en besluitvorming! De nieuwsgaring rondom Griekenland afgelopen week, was daar weer een prachtig voorbeeld van.
 
Alle besluiten die de afgelopen twee jaar zijn gemaakt om Griekenland te redden, zijn tot stand gekomen na veel politiek getrektouw. Ook deze week was weer 100% raak. Maandag begon het al. Nadat het Griekse parlement akkoord was gegaan met de bezuinigingsvoorstellen (1–0 voor de Grieken), werd de EU top van afgelopen woensdag afgezegd (1-1 Griekenland – de rest van Europa) omdat ook de oppositie een handtekening onder de bezuinigingsvoorstellen moest zetten. Toen dinsdag bleek dat de oppositie daar geen enkele moeite mee had (2-1), zelfs al een brief richting Brussel had gestuurd, werd gesuggereerd dat de Grieken alsnog niet konden rekenen op de 130 miljard die klaar staat want, zo hoorde we bijvoorbeeld De Jager zeggen, de Grieken moesten eerst maar eens stappen in de goede richting zetten (2-2). ‘Vertrouwen moet verdient worden’ is het politieke statement van deze dagen en ‘zo makkelijk moesten de Grieken er niet over denken’. Toen donderdag bleek dat de EU top maandag wel door zou gaan en ook waarschijnlijk tot een akkoord zou leiden, begon nota bene het IMF terug te krabbelen. Het IMF was bereid 13 miljard aan Griekenland te lenen ipv de eerder toegezegde 30 miljard terwijl er nog een verwacht tekort is van 50 miljard en wederom waren er politici, zoals De Jager, die kanttekeningen plaatsen bij het bezuinigingsakkoord (wij zijn de tel kwijt, hoeveel staat het?). Dit zijn slechts de opvallende nieuwsberichte van één week politiekdebat in Europa over een kwestie die al twee jaar de covers van de kranten bepaald.
 
Het meest frappante van dit alles is dat er via de media gecommuniceerd wordt. De afgelopen twee jaar hebben de EU leiders zich veel moraliteiten laten ontvallen via de media die goed liggen bij het electoraat maar diezelfde politici kwamen ook tot de conclusie dat het niet verstandig is om via de media te communiceren omdat de financiële markten onrustig werden en rentes van andere landen heel hard gingen stijgen terwijl de beurzen daalde. Blijkbaar zijn bestuurders en politici hardleers, of is de verleiding te groot? Wij dachten dat polderen, de Nederlandse uitvinding van door elkaar heen praten, al een decennium geleden in de geschiedenisboeken was opgetekend. Misschien heet het geen polderen meer, maar Europese politici zijn Griekenland aan het droogleggen.
 
Dit zijn voorbeeld van slecht één week in het politiekbestel van Europa. Toegegeven, we overdrijven wel een beetje. Zo negatief is het ook weer niet want week in- week uit- wordt ons (goede burgerij) een ronkend perspectief gegeven over het oplossen van het Griekse ‘probleem’. Het zou slechts een kwestie van tijd zijn voordat hét probleem Griekenland is opgelost. Komende week mogen we ons daar ook op verheugen.

Het wordt echter wel tijd voor een ‘reality check’ want tot dusverre is er nog niets gepresteerd en is het dankzij de driejarige 500 miljard lening van de ECB in december dat we nog kunnen lachen met elkaar en dankzij de twee trance van (verwacht) wederom 500 miljard in maart, kunnen we rustig blijven slapen anders waren de financiële markten in Europa tot de grond af afgebrand en niet alleen Griekenland drooggelegd. God dank zit er een econoom bij de ECB en komen de geluiden van verontwaardigde burgers en retorische politici niet binnen de muren van deze bank! Pragmatisme is soms verdraaid prettig!