De inflatie in Nederland bedroeg in januari 6,4% het voorlopig cijfer voor de totale eurozone bedraagt 5,1%. Met die inflatiecijfers is het logisch dat de rente de laatste tijd is opgelopen. De 10-jarige rente op staatspapier is nu zelfs in Duitsland tot boven de 0,2% gestegen. In de VS tikt deze rente tegen de 2% aan.
Deze ontwikkeling gaat zich verder doorzetten. De inflatie zal zorgen voor een verdere stijging van de rente en, zoals ik dat in het verleden diverse keren heb meegemaakt is de inflatie/rente spiraal uiteindelijk ongunstig voor de aandelenmarkt. Het is ongunstig vanuit twee verschillende benaderingen.
Enerzijds wordt het voor bedrijven moeilijker om hun winst te verhogen of gelijk te houden. Hogere inkoopprijzen die niet direct doorberekend kunnen worden in samenhang met de stijgende kosten van energie en arbeid zetten de winstgevendheid onder druk.
Anderzijds wordt het voor beleggers die op zoek zijn naar een rendement tegen minder risico aantrekkelijk om hun aandelenbelang om te zetten in rente beleggingen. Aandelenbeleggers hebben een uitstekend 2021 achter de rug met mooi rendementen en die kunnen ze nu verzilveren. Zij kunnen het geld parkeren tegen een bescheiden rentevergoeding en rustig afwachten hoe de economie gaat reageren op het beleid van de centrale banken en hoe de politieke situatie in Europa zich ontwikkelt.
Kijken we naar het beleid van de centrale banken dan kunnen we vaststellen dat de FED heel duidelijk is, Jerome Powell heeft zeer duidelijk aangegeven dat de rente in de VS een aantal keren verhoogd gaat worden. De ECB daarentegen blinkt uit in onduidelijkheid. Mevrouw Christine Lagarde, voorzitter ECB, blijft maar vertellen dat de inflatiestijging tijdelijk is en ze spreekt zich niet concreet uit over een rentestijging. Maar, als we naar het hier en nu kijken dan zien we een hogere inflatie die op korte termijn niet naar beneden wijst en we zien de rente stijgen. Deze nuchtere waarnemingen sluiten niet aan bij hetgeen de ECB zegt en dat veroorzaakt onzekerheid. Die onzekerheid zien we terug in de aandelenmarkt die sinds het begin van dit jaar minder stabiel zijn.
De ECB is onduidelijk en daar hebben beleggers maar ook bedrijven en overheden last van. De reden, volgens mij persoonlijk, waarom de ECB niet zo uitgesproken is over de rente ligt volgens mij bij de politiek. Een snelle renteverhoging zoals de Amerikaanse FED voorstelt, stuit natuurlijk op weerstand van o.a. Italië, Griekenland, Spanje en Frankrijk. Het verschil tussen Noord- en Zuid-Europa is nog altijd goed zichtbaar. Met een staatsschuld van ruim 206 procent van het bbp scoort Griekenland nog altijd het slechtst, gevolgd door Italië (156 procent), Portugal (134 procent) en Spanje (120 procent). Ter vergelijking, de Nederlandse staatsschuld is 55% van het bbp. De voorzitter van de ECB, die dus eigenlijk onafhankelijk moet opereren, ondervindt ongetwijfeld veel druk vanuit zuid Europa om de rente niet te snel te verhogen. Als we daarbij in acht nemen dat de vorige voorzitter van de ECB nu de premier van Italië is dan lijkt mij (nogmaals op persoonlijk titel) dat er nee politiek sausje ligt over het beleid van de ECB. Opmerkingen van Klaas Knot onlangs sterken mij in die gedachte.
Afijn, een monetaire toekomst die niet helder is veroorzaakt onrust onder beleggers. We mogen dan ook nog flinke uitschieters verwachten de komend tijd. Ik ga ervan uit dat we zelfs nog een flinke correctie krijgen op enig moment. Misschien wel op het moment dat de ECB moet aankondigen dat de rente toch verhoogt gaat worden.
Anticiperend op de onzekerheid die we momenteel in de markt ondervinden is het zaak om je portefeuille in te dekken tegen grote marktbewegingen. Dit kan je uitstekend doen door gebruik te maken van optieconstructies. Dat is dan ook een strategie die ik veel binnen de portefeuilles hanteer.
Het schrijven van ratio call-spreads en het aankopen van put-spreads geeft voldoende zekerheid om de komende, stormachtige, beursmaanden te overleven.