De bedrijfsresultaten vielen mee
Vorige week zette Nvidia (NASDAQ:NVDA) met zijn verpletterende cijfers een mooi uitroepteken achter het kwartaalcijferseizoen. Want de resultaten vielen mee. De beurskoersen liepen op en de maand mei verloopt verrassend goed. Nu de bedrijfsresultaten achter ons liggen kunnen beleggers zich weer druk gaan maken over het rentebeleid van de centrale banken. De ECB zal de rente volgende week naar verwachting gaan verlagen. De Federal Reserve is nog niet zover.
2-jaars staatslening een goede afspiegeling
Van de begin dit jaar ingeprijsde zes tot zeven renteverlagingen is er nog maar één over. Een feit weerspiegeld in de rente op 2-jaars staatsleningen in de VS. Deze is inmiddels weer opgelopen naar tegen de 5 procent. Begin dit jaar bedroeg deze nog 4,2 procent. Gezien hun looptijd zijn deze obligaties een goede afspiegeling van de huidige renteverwachting.
Er speelt meer
De Amerikaanse centrale bank heeft aangegeven zijn beleid te baseren op inkomende economische data. Daarom volgen beleggers de macro-economische cijfers nauwgezet. Beter dan verwachte cijfers jagen de rente omhoog, minder dan verwachte cijfers doen de rente zakken. Dit kan zo nog wel even voortduren tot het volgende kwartaalcijferseizoen zich aandient. Het korte termijn rentebeleid is echter niet de enige zaak die de markten zou kunnen beroeren. Er speelt meer.
De staat gaat obligaties opkopen
Zo besloot de Federal Reserve begin deze maand zijn programma om de balans af te bouwen te gaan vertragen. Op hetzelfde moment maakte het Amerikaanse Ministerie van Financiën bekend eigen obligaties op te gaan kopen. Beleggers zijn gewend aan bedrijven die hun eigen aandelen opkopen. Maar een overheid die zijn eigen obligaties terugkoopt? Het is overigens niet nieuw. Het werd eerder gedaan in de jaren ’20 van de vorige eeuw en recent nog, in 2002. De eerste terugkoop zal eind deze week plaatsvinden.
Veerkracht en liquiditeit
Beide programma’s hebben hetzelfde doel: het verbeteren van de veerkracht en de liquiditeit van de Amerikaanse obligatiemarkt. Jawel, ’s werelds grootste en meest liquide beleggingsmarkt blijkt niet langer zonder een helpende hand te kunnen. Dat heeft alles te maken met de fenomenale omvang van de Amerikaanse staatsschuld. Die is de afgelopen decennia tot ongekende proporties opgelopen. De schuld heeft een omvang bereikt van ruim 34.000 miljard dollar. Dat is 122 procent van het BNP en 103.000 dollar per hoofd van de bevolking.
De financiële wereld houdt zijn hart vast
Ondanks de economische groei hebben de VS momenteel een begrotingstekort van 7,5 procent van het BNP. Dat is ruim 1000 miljard dollar. De schuld was altijd al omvangrijk, maar de laatste twee presidenten hebben de turbo er nog eens flink opgezet. Een reden waarom men in de Amerikaanse financiële wereld momenteel een afkeer heeft van beide presidentskandidaten. Men houdt zijn hart vast, ongeacht de uitslag van de verkiezingen.
Steeds hogere rentelast
Deze schuld was enkele jaren geleden nog niet zo’n probleem vanwege de historisch lage rente. Dat is na de serie renteverhogingen van de Federal Reserve anders geworden. De rentelast is tegenwoordig de grootste begrotingspost, groter dan bijvoorbeeld defensie. Het geeft nog maar eens aan in wat voor moeilijke positie de centrale bank is beland. Enerzijds worden zij geacht de inflatie te bestrijden. Maar anderzijds draait men met de daarmee gepaard gaande hogere rente uiteindelijk de Amerikaanse economie de nek om.
Een konijn uit de hoge hoed
De Federal Reserve moet zich in alle bochten wringen en hoopt ondertussen van ganser harte dat de inflatie eindelijk eens daalt. Het zou ze de ruimte geven de rente te verlagen. Maar ook het Ministerie van Financiën tovert een konijn uit de hoge hoed. Men was de uitgifte van langlopende staatsleningen al flink aan het reduceren ten faveure van kortlopende T-Bills. Daarmee werd de druk op de markt verlicht en hoefde de rente op langlopende staatsleningen niet al te zeer op te lopen.
Opkopen van eigen obligaties
Nu gaat men dus over tot het opkopen van eigen obligaties. De staat gebruikt de opbrengst van nieuwe obligaties om oudere – vooral minder liquide – obligaties terug te kopen. Veel van deze leningen staan ondertussen onder pari en daarmee bereikt het Ministerie feitelijk een rentevoordeel. Bovendien wordt de markt meer liquide. Op korte termijn een briljante oplossing. Op lange termijn verdwijnt de staatsschuld echter niet. Mr. Bond heeft de hulp hard nodig.