Een roerig jaar
Door de pandemie belandden de beurzen vorig jaar in een vrije val. In maart was de AEX-index met maar liefst 35 procent gedaald. In nog geen vier weken tijd werd een enorme ravage aangericht. De toekomst leek uiterst somber. Negen maanden later ziet de wereld er weer heel anders uit. Niet alleen zijn de verliezen volledig weggewerkt, maar het jaar werd zelfs met een winst van 3 procent afgesloten. Beleggers lijken de toekomst weer met optimisme tegemoet te zien. Zelfs de beruchte oude top uit september 2000 van ruim 701 punten komt weer in zicht. Die is immers nog maar tien procent van de huidige stand verwijderd.
Onaangekondigde gebeurtenissen
Of we die 700 punten dit jaar al gaan halen? Wie zal het zeggen. Het is zeker niet onmogelijk. Alleen wordt de wereld nog altijd geteisterd door een venijnig virus dat voorlopig nog van geen wijken weet. Natuurlijk, er is sprake van grootschalige steun van overheden en centrale banken. En er zijn inmiddels diverse vaccins beschikbaar. Beleggers gaan er dan ook van uit dat de economie en het dagelijks leven in de loop van dit jaar weer zullen gaan normaliseren. Maar laten we vooral niet vergeten dat de stemming vorig jaar rond deze tijd eveneens gekenmerkt werd door een zekere mate van euforie. Van een virus hadden we toen weliswaar al wel gehoord, maar dat was ver weg. Ergens in China. Het moet gezegd, beurzen worden altijd verrast door onaangekondigde gebeurtenissen. Niet door het bekende rijtje mogelijke tegenslagen die steevast door analisten en strategen worden opgesomd. Die zijn immers bekend en ingeprijsd.
Weinig rendement
Maar zelfs mocht de AEX die beruchte 700 punten weer bereiken dan zullen critici roepen dat beleggen in aandelen nauwelijks rendement oplevert. Reken maar uit. Een kleine 20 jaar geleden stond de AEX op 700 punten. Nu staat de AEX tien procent lager. Een belegger die toen was ingestapt zou feitelijk geen rooie cent hebben verdiend. En dat in een periode van 20 jaar. De realiteit ligt echter iets genuanceerder. Ten eerste kunnen we opmerken dat de samenstelling van de AEX-index anno 2000 enigszins “euforisch” genoemd kan worden. De internetrally had ook onze nationale index niet helemaal ongemoeid gelaten. Er waren nogal wat fantasierijke aandelen in opgenomen. Aandelen waarvan de prijs enigszins was losgeraakt van de dagelijkse realiteit.
Achtste wereldwonder
Een tweede, belangrijker, aspect is het feit dat de AEX toen een prijsindex en geen herbeleggingsindex was. Dat is de index nog steeds. In tegenstelling tot veel andere indices waarin herbelegde dividenden wel worden meegeteld. En dat maakt nogal een verschil. Het effect van rente-op-rente of van dividend-op-dividend werd door de grote natuurkundige Albert Einstein ooit eens het achtste wereldwonder genoemd. Zo staat de AEX-index weliswaar tien procent lager, de AEX-herbeleggingsindex staat daarentegen ruim 75 procent hoger dan 20 jaar geleden. De herbeleggingsindex rekent wel met dividenden. Dividenden die beleggers 20 jaar lang hadden kunnen ontvangen, of beter nog, hadden kunnen herinvesteren. Een belegger die op 4 september 2000 op een AEX-index van 701 punten was ingestapt, zou ondanks de drie zware crashes die nadien volgden, toch nog een rendement van een kleine drie procent gemiddeld per jaar hebben gemaakt. En dan hebben we het over een belegger die de AEX van 2000 volledig zou hebben gekocht. Een iets verstandiger belegger die zich tot de wat meer degelijke fondsen zou hebben beperkt zou een aanzienlijk hoger rendement hebben gemaakt.
Beleggen loont
Wanneer we nog wat verder teruggaan in de tijd wordt pas echt duidelijk hoezeer beleggen in aandelen loont. En dan hoef je als belegger niet eens allerlei spectaculaire aandelen in portefeuille te hebben, maar gewoon een aantal degelijke hoofdfondsen. De AEX-index zag – toen nog als EOE-index – in januari 1983 het levenslicht. De index begon destijds op een stand van 100 punten. Let wel, in guldens. In euro’s zou dat 45 punten zijn geweest. In de daarop volgende 38 jaar zou de index stijgen naar 635 punten. Dat is een rendement van gemiddeld 9,7 procent per jaar inclusief herbelegde dividenden. Bedenk dat in deze periode de zware economische crisis van begin jaren ’80, de crash van ’87, de internetbubble van 2000-2003, de kredietcrisis van 2008-2009 en de coronacrisis van nu is verwerkt. Van een staaltje naar-je-toe-rekenen is hier dus geen sprake. Een belegger die destijds met 100.000 gulden zou zijn begonnen zou nu ruim 33 keer zoveel op zijn rekening hebben staan. Hij had dan wel 38 jaar lang moeten blijven zitten. Houd dat maar eens vol. Maar het loont wel.