Tegen een achtergrond van handelsoorlogen en de normalisering van de monetaire politiek in de Verenigde Staten is het wantrouwen van de beleggers tegenover de groeilanden toegenomen. De valuta’s van verschillende van die groeilanden zitten dan ook al een tijdje gevangen in een neerwaartse spiraal.
Aanvankelijk waren hoofdzakelijk Argentinië en Turkije de kop van jut, maar inmiddels is het wantrouwen van de beleggers alleen maar toegenomen. Onder andere in Brazilië staat de nationale munt onder druk als gevolg van spanningen omtrent de komende verkieznigen, evenals in Zuid-Afrika waar de economie in het tweede kwartaal in een recessie is verzeild geraakt. Ook rond Indonesië nemen de spanningen toe.
Afgezien van de individuele risico’s en zwakheden verbonden aan elk land afzonderlijk die op de koersen van de respectievelijke munten wogen, is de hogere rente in de Verenigde Staten de belangrijkste oorzaak van de koersval van bovenvermelde valuta’s.
Een dergelijk scenario was eigenlijk perfect voorspelbaar. In de periode die volgde op de economische crisis van 2008 slaagden de groeimarkten er in om veel geld van de beleggers aan te trekken, dit dankzij de hoge geboden rentevoeten. Vooral Europees en Amerikaans geld vloeide naar de emerging markets, waarbij we niet mogen vergeten dat de rente in de eurozone en de Verenigde Staten op nul stond.
Maar inmiddels is de omgeving helemaal anders. Dankzij een sterke economie is de FED volop bezig met het normaliseren van haar rentepolitiek. De Amerikaanse centrale bank heeft tot dusver haar basisrente al 7x verhoogd, waardoor de dollar als beleggingsmunt alsmaar aantrekkelijker is geworden. Veel Amerikaanse beleggers hebben dus hun geld weer naar huis gehaald.
De combinatie van de gewijzigde monetaire politiek met een terugkeer van het kapitaal naar de thuisbasis hebben de koers van de dollar doen stijgen, waardoor de moeilijkheden van de groeilanden zijn ontstaan. Vooral getroffen zijn die landen met een hoge openbare schuldengraad, vaak in dollar. Door de koersdaling van de lokale munten is de schuldenlast alleen maar toegenomen. Daarnaast stijgt ook de inflatiedruk als gevolg van meer import. Zodoende is er een vicieuze cirkel op gang gekomen die maar moeilijk te stoppen valt.
Dat is nu dus het geval in Zuid-Afrika, in Indonesië maar vooral in Turkije. In deze landen zitten de bedrijven zwaar in de schulden, waarbij de laatste jaren de schulden in vreemde valuta’s nog zijn toegenomen. Ook Argentinië moet vermeld worden, een land dat gedwongen is om een enorme schuld te herfinancieren en dat uitgebreid geprofiteerd heeft van het aantrekken van buitenlands geld in 2016 en 2017.
De besmetting heeft inmiddels ook China bereikt, dat bovendien te lijden heeft onder de gespannen verhoudingen tussen Beijing en Washington op handelsvlak. De belangrijkste Chinese beursindex CSI 300 heeft sinds het begin van dit jaar 25% moeten prijsgeven. Anderzijds moest de yuan of renminbi tegenover de dollar 8% prijsgeven sinds de piek die medio april werd opgetekend.
Een duidelijk symptoom van de toegenomen onrust bij de beleggers is de beursindex van de groeilanden MSCI die zich sinds vorige week donderdag in een berenmarkt bevindt. Sinds de eerste noteringen begin januari is deze index met meer dan 20% gedaald. De MSCI bevindt zich inmiddels op het laagste niveau sinds de lente van 2017.
Is een belegging in de groeilanden weer de moeite waard?
De Argentijnse peso heeft dit jaar al x% van zijn waarde verloren tegenover de euro, de Turkse lira 35% en de Zuid-Afrikaanse rand x%, maar niets zegt dat het ergste leed al is geleden. De sterke Amerikaanse economie kan de FED er toe brengen om de rente in versneld tempo te verhogen.
Sommige beleggers geloven dat de huidige correcties koopkansen bieden, zeker wanneer een belegging in de valuta’s van deze landen op lange termijn wordt bekeken.
Wie overweegt om te beleggen in de Zuid-Afrikaanse rand, kan kijken naar een obligatie met een looptijd van minder dan 2 jaar uitgegeven door de Nederlandse Rabobank. Deze biedt een rendement van x% op basis van een indicatieve koers van x%.
In Braziliaanse real, een munt die dit jaar tegenover de euro met x% in waarde is gedaald, is er bijvoorbeeld een obligatie met een looptijd van minder dan 3 jaar uitgegeven door de Europese Investeringsbank. Deze levert op jaarbasis een rendement van x% op jaarbasis op.
Daarnaast is het ook mogelijk om staatsobligaties van Turkije en Argentinië in sterke munten te kopen. Op die manier is het mogelijk om een hoog rendement te realiseren zonder dat er een valutarisico wordt gelopen.
Zo is het mogelijk om een rendement op jaarbasis van 8% te realiseren in een Turkse staatsobligatie in dollar die loopt tot 2025. Deze noteert momenteel aan 94% en is verkrijgbaar in coupures van 2.000 dollar.
Nog in dollar is er een Argentijnse staatsobligatie met looptijd tot 2025. Op basis van een koers van 80% bedraagt het rendement hier op jaarbasis 10%. Deze is verkrijgbaar in coupures van 1.000 dollar.
De Mexicaanse peso als uitzondering die de regel bevestigt
Terwijl de meeste valuta’s uit de groeilanden fors in koers daalden, vormt de Mexicaanse peso de uitzondering die de regel bevestigt. Deze munt is dit jaar met 5% gestegen tegenover de euro.
De peso deed het niet goed in de aanloop van de presidentsverkiezingen in juli, maar de uitslag van die verkiezingen deed het tij keren. De overwinning van Andres Manuel Lopez Obrador beïnvloedde de onderhandelingen over een handelsakkoord met de VS in positieve zin, zodat de peso kon herstellen. Op relatief korte termijn steeg de koers van de peso met 20% tegenover de sterke punten.
Wie wil beleggen in een obligatie in peso’s, kan bijvoorbeeld kijken naar de obligatie met een looptijd van minder dan 3 jaar van het Amerikaans conglomeraat General Electric (NYSE:GE). Op basis van een koers van 98,70% bedraagt het rendement op jaarbasis 8,73%.
