In de eerste helft van 2019 werd de beweging in oliemarkten en zorgen van traders gedomineerd door sancties tegen de Iraanse olie-industrie, toenemende spanningen in de Perzische Golf en verschillende indicatoren van een mogelijke wereldwijde economische vertraging.
Als we vooruitkijken naar de tweede helft van 2019, zijn hier drie belangrijke drivers voor de oliemarkt die traders zouden moeten volgen.
1. Handelsbesprekingen tussen de VS en China
Dit is waarschijnlijk de op één na grootste katalysator van prijsbewegingen op dit moment en zou een aanzienlijk effect kunnen hebben op het marktsentiment en de vooruitzichten. Elke aanwijzing dat de handelsbetrekkingen tussen de Verenigde Staten en China verbeteren of verslechteren, heeft de potentie om de richting van de olieprijzen te verleggen. De presidenten Trump en Xi ontmoeten elkaar direct na afloop van de G20-bijeenkomst aan het eind van deze week in Japan. Traders mogen van deze vergadering geen resolutie verwachten, maar de toon en het resultaat zullen een belangrijk signaal zijn voor het wereldwijde economische sentiment en de verwachte vraag naar olie. Het beste waar we op kunnen hopen, is een toezegging voor verdere onderhandelingen in de komende maanden en positieve uitspraken over het verwijderen van huidige tarieven of, tenminste, het inhouden van extra tarieven. Als China en de VS op enig moment tijdens de rest van 2019 overeenstemming bereiken over de handel, kunnen we natuurlijk verwachten dat de olieprijzen zullen stijgen, omdat dit als een positief teken voor de wereldeconomie en de vraag naar olie zal worden beschouwd.
2. Amerikaanse ruwe olieproductie en -export
Zoals de EIA-gegevens van gisteren onthulden, blijft de Amerikaanse olie-industrie een belangrijke prijsbepaler. De Amerikaanse productie is sterk en als hierdoor een opeenhoping in opslagtanks ontstaat, zullen de prijzen lager uitvallen. De VS begint echter eindelijk in te zien dat de verbeteringen in de olie-infrastructuur, zoals pijpleidingen, deze zomer beschikbaar komen. Naarmate er meer olie efficiënt van de bron naar de raffinaderijen en de exportterminals kan stromen, zal de kans op ophopingen en knelpunten bij de opslag verminderen. Het EIA-rapport van gisteren toonde een record van 3,8 miljoen vaten ruwe olie per dag. De olieprijzen reageerden positief op dit nieuws, hoewel een deel van die opwaartse prijsschommeling het resultaat was van zeer positieve uitspraken van de Amerikaanse minister van Financiën, Mnuchin, over het potentieel om handelsbesprekingen met China te hervatten.
De enige donkere wolk in het EIA-rapport is dat het gebruik van raffinaderijen nog steeds relatief zwak is vergeleken met eerder. Dit zal een belangrijke indicator zijn voor handelaren om in de gaten te houden in de tweede helft van 2019. Als Amerikaanse raffinaderijen niet op volle capaciteit draaien, betekent dit ofwel dat de raffinaderijen verwachten dat de vraag naar producten zal verzwakken of dat ze niet in staat zijn om voldoende te leveringen te krijgen van de soorten olie die nodig zijn om de producten tegen de juiste prijzen te maken.
De recente brand in de Philadelphia-raffinaderij en de daaropvolgende beslissing om de faciliteit te sluiten, creëert zijn eigen vraagprobleem in de VS, omdat de 335.000 vaten ruwe olie die daar per dag werden verwerkt, niet langer in gebruik zijn. De vraag is hoeveel andere raffinaderijen in staat zullen zijn om de vraag op te vangen met de toename van hun eigen verwerking. De sluiting van de raffinaderij werd op dinsdag aangekondigd, tegelijkertijd met goed nieuws voor WTI (EIA-cijfers en China-nieuws), dus de impact ervan op de olieprijzen werd niet gezien en kan alleen effect hebben wanneer nieuwe vraag- en aanbodcijfers worden gepubliceerd.
3. OPEC en OPEC+
De komende OPEC-bijeenkomst, die op 1 en 2 juli zal plaatsvinden, zou moeten aangeven wat we kunnen verwachten van veel van 's werelds grootste olieproducenten in de tweede helft van 2019. Amerikaanse sancties tegen Venezuela en Iran hebben de totale productie van OPEC onder druk gezet, aanzienlijk meer dan de eigen productiebeperkingen van OPEC, maar veel hangt nog steeds af van de andere grote producenten van OPEC, Saoedi-Arabië en Irak.
Saoedi-Arabië produceert nog steeds onder zijn quota, maar kan de productie in de tweede helft van het jaar verhogen. Het Saoedische nationale oliebedrijf Aramco tekende recent een overeenkomst om meer ruwe olie te leveren aan Zuid-Koreaanse raffinaderijen en wil zijn activiteiten in India uitbreiden. Als Saoedi-Arabië de productie en export verhoogt om aan deze klanten te voldoen, kunnen de olieprijzen dalen. Maar als de zomer voorbij is, zal het binnenlandse olieverbruik van Saoedi-Arabië aanzienlijk dalen, waardoor er meer olie beschikbaar komt voor de export.
Irak blijft daarentegen boven zijn quotum produceren en is actief op zoek naar een verhoging van de productie. Zelfs als OPEC een consensus bereikt om door te gaan met de huidige reductie-overeenkomst, moeten handelaren de productie uit Irak nauwlettend in de gaten houden. Irak zal elke gelegenheid aangrijpen die het heeft om meer vaten te produceren en te exporteren. Saoedi-Arabië moet ook in de gaten worden gehouden, omdat het zijn uitvoer naar eigen goeddunken kan verhogen als de financiële prikkel aanwezig is.
Op het front van OPEC+ lijkt Rusland zijn stempel te willen drukken op de nieuwe deal, vooral omdat het recentelijk zijn eigen productie moest verlagen vanwege verontreiniging in een belangrijke pijplijn. Het vervuilingsprobleem zou al weken geleden zijn opgelost, maar het is nog steeds aan de gang. Zodra het probleem is opgelost, zoekt Rusland naar manieren om de productie te verhogen, zelfs in strijd met de OPEC+-overeenkomst. Rusland is doorgaans niet terughoudend met het schenden van productieovereenkomsten. Bijvoorbeeld, vóór het verontreinigingsprobleem, was Rusland op tempo om in deze periode te grote hoeveelheden te produceren. Hogere productie vanuit Rusland zou de prijzen in de tweede helft van het jaar ook kunnen verlagen.