Afgelopen vrijdag had het bericht door ABM Financial News dat de olieprijs was opgeveerd doordat de OPEC de productiebeperkingen ook in 2019 wil aanhouden, in combinatie met het nieuws door ANP Financial News (AFN) dat Shell (AS:RDSa) zijn belang van 20 procent in het Iraakse olieveld West Qurna 1 verkoopt aan het Japanse Itochu, zomaar voor een katalysator voor een opleving van de prijs kunnen zorgen.
Ook eerder nieuws over de handhaving van de verwachtingen voor Downstream en de verkoop van belangen in Nieuw-Zeeland en mogelijk in Noorwegen, gaf aan dat er van alles gaande is in de bedrijfsvoering van de Nederlands-Britse multinational. Echter de vertaling naar de prijs van het aandeel laat nog even op zich wachten.
Op de grafiek is de onduidelijkheid voor de beleggers eigenlijk al zichtbaar vanaf de grote ‘indecision candle’ van 6 februari en de zijwaartse beweging van de prijs vanaf dat moment die uiteindelijk Fase I zou vormen. De besluiteloosheid wordt nog eens extra bevestigd door horizontaal lopende Bollinger Bands en de twee kruisende Moving Average lijnen binnen de fase.
Al sinds tijden vormt de prijs van 25 euro een bepalende lijn, die afwisselend als steun en weerstand voor de prijs dient. Op dit moment vervult dit ‘round number’ zowel weer de rol van steun als die van ondergrens van Fase I. Tot slot is er dan ook nog de 50% ‘retracement’ lijn, die na een ‘pullback’ van de prijs vanaf eind januari is doorbroken en nu om deze reden, samen met de Moving Average lijnen én de bovengrens van Fase III, een extra weerstand vormt.
Vanuit dit technisch plaatje durf ik wel te stellen dat er een krachtige katalysator nodig is om de prijs omhoog te krijgen. Wellicht vervullen de positieve resultaten en recorddividenden van de Chinese oliereuzen Sinopec en PetroChina van gisteren en deze week de cijfers van Cnooc, deze rol.