Juich niet te vroeg

CPI

Vandaag publiceert het Bureau of Labor Statistics in de Verenigde Staten de consumentenprijsindex (CPI) over de maand november. Op het moment van dit schrijven kunnen we er alleen nog maar naar raden. Mogelijk zet de trend van een afnemende prijsdruk zich voort. De markt gaat uit van een toename van de CPI van 7,3 procent op jaarbasis en 0,3 procent op maandbasis. Mocht de inflatiegroei meevallen dan kunnen we ons schrap zetten voor een vervolg op de reeds in oktober ingezette eindejaarsrally.

De voortekenen zijn gunstig

De producentenprijsindex (PPI) viel vorige week een beetje hoger uit dan verwacht. Toch zijn er voldoende tekenen dat de ingezette afname van de prijsstijgingen zich zal voortzetten. De prijzen van cruciale grondstoffen zijn verder gedaald en de verstoringen in de wereldwijde aanvoerketens zijn verder afgenomen. Het voornaamste obstakel lijkt nog de nog immer ijzersterke arbeidsmarkt in de Verenigde Staten. Zo bleken de lonen op jaarbasis met ruim 5 procent te zijn toegenomen. De Federal Reserve ziet liever een loonstijging van rond de drie procent.

Drie mooie laatste weken?

Mocht de CPI inderdaad meevallen dan volgen er nog drie mooie laatste weken als een toetje op een slecht beursjaar. Een dergelijk slotakkoord zou statistisch niet bijzonder zijn. December is historisch één van de betere maanden van het jaar voor beleggers. Dat geldt echter alleen voor de laatste weken van deze maand. Traditioneel staat de beurs er halverwege de slotmaand nooit zo goed voor en zetten de koersen zich pas in de tweede helft van de maand in beweging. Dat zou dit jaar precies in het plaatje passen.

Twee gebeurtenissen

Tot vandaag staan de meeste indices immers nog op verlies deze maand. Twee gebeurtenissen kunnen daar verandering in brengen. Ten eerste de publicatie van de eerder genoemde CPI. Ten tweede de laatste bijeenkomsten van de Federal Reserve en de ECB van dit jaar. Een voortzetting van de rally zou wel een bizar slotakkoord vormen van een slecht beleggingsjaar. Een jaar dat grotendeels bepaald werd door een oorlog, hoge inflatie en stijgende rente. En uitgerekend deze laatste twee boosdoeners zouden – bij een meevallende uitkomst – voor een nog enigszins mooi einde kunnen zorgen.

Ontkurk de champagne nog niet

Beleggers kunnen de champagneflessen echter beter nog niet ontkurken. De CPI zou ook kunnen tegenvallen. Daarnaast is het niet ondenkbaar dat de centrale bankiers nog met minder aangename mededelingen komen. In dat geval volgt er geen eindejaarsrally en is zelfs een stevige koersval niet uitgesloten. Mochten beleggers zich woensdagavond echter dan toch in opperbeste stemming klaarmaken voor een mooi uiteinde dan nog zouden ze niet te snel moeten juichen.

Energiecrisis niet ten einde

Natuurlijk, de prijzen voor olie en gas zijn de laatste maanden behoorlijk gedaald. Daarmee lijkt de voornaamste oorzaak van de hoge inflatie en de gestegen rente weg te vallen. Het is echter lang niet zeker dat deze prijsdalingen van lange duur zullen zijn. De hoge energieprijzen zijn veroorzaakt door tekorten aan de aanbodzijde. Tekorten die het gevolg zijn van decennialange onderinversteringen. Die zijn niet zomaar opeens weer verdwenen.

Gasvoorraden

Komend voorjaar moeten in Europa de gasvoorraden weer aangevuld worden. Een groot gedeelte van de gasleveranties uit Rusland zijn echter weggevallen. Er zal meer LNG uit bijvoorbeeld de Verenigde Staten geïmporteerd moeten worden. Importen waarvoor de concurrentie uit vooral Azië moordend zal zijn. Met mogelijk fors hogere prijzen tot gevolg. Voor de olieprijs geldt hetzelfde. De wereldwijde productie lijkt aan zijn plafond te zitten. Een herstel van de Chinese economie uit de jarenlange lockdowns kan voor een flink aantrekkende vraag zorgen.

Eindejaarsrally is mogelijk, maar juich niet te vroeg

Hogere olie- en gasprijzen kunnen ook andere grondstofprijzen weer doen oplaaien.  Met een opleving van de inflatie als resultaat. In de jaren 70 hebben we dat eerder gezien. Ook toen leek de inflatie over zijn hoogtepunt heen en lieten de centrale banken de monetaire teugels weer vieren. Ook toen veerden de beurzen vervolgens weer op. De olieprijs bleek echter hardnekkig en de inflatie steeg opnieuw. Een decennium van op- en neergaande markten diende zich aan. Pas begin jaren 80 maakte de Federal Reserve er een einde aan met een draconische verhoging van de rente. Naar 20 procent. 

Een eindejaarsrally zou mooi zijn en zeker niet ondenkbaar, maar juich niet te vroeg.