Inflatie dood
Recent kwam Bloomberg Business Week met een coverartikel waarin inflatie dood werd verklaard. Waar men zich in de jaren 70 van de vorige eeuw nog met hand en tand verzette tegen een dubbelcijferige geldontwaarding hebben centrale banken heden ten dage de grootste moeite hun inflatiedoelstelling van twee procent te benaderen. Daarom kunnen ze de rente laag houden. In de Europese Unie en Japan zelfs rond het nulpunt. In een interview vorige week op de Amerikaanse zakenzender CNBC stelde een bekende durfkapitalist dat recessies iets uit het verleden zijn. Volgens hem heeft de volledige controle van de centrale banken de kans op een recessie doen dalen naar nagenoeg nul.
Economisch herstel en behulpzame centrale bankiers
Volgens hedgefund manager Ray Dalio wordt de controle van de centrale banken over onze economie steeds groter. In eerste instantie verlaagde men de rente naar nul, toen kocht men grootschalig obligaties op en nu staat men op de drempel van de Moderne Monetaire Theorie. Volgens deze theorie kunnen overheden hun schulden nagenoeg onbeperkt laten oplopen zolang het geen gevolgen heeft voor de eigen valuta. Ondertussen herstellen de economieën van China en de Europese Unie zich weer. De economie van de Verenigde Staten stoomt gewoon op volle kracht verder.
Goudlokje
Enige, maar niet te uitbundige economische groei, een lage inflatie, een lage rente en meevallende bedrijfsresultaten. Het beleggingsklimaat lijkt beleggers buitengewoon goed gezind. Dat zien we terug in de koersen. Zo hebben de beurzen wereldwijd de nare correctie van eind vorig jaar van zich afgeschud en zijn ze nu bezig aan een unieke rally. Een rally die tot op heden overigens wel te rechtvaardigen valt. De bedrijfswinsten zijn sinds de vorige top uit september immers verder gestegen terwijl de waardering van de aandelen juist iets is gedaald. Met andere woorden, aandelen zijn goedkoper geworden.
Alles naar wens
De centrale banken zijn vooralsnog niet van plan de rente te verhogen. Zelfs het inmiddels uitgezette opkoopkanon zou desnoods zo weer uit de mottenballen tevoorschijn gehaald kunnen worden. De “eeuwigdurende” lage inflatie stelt ze er immers toe in staat. En dan zijn er nog wereldleiders die doodleuk verklaren dat de centrale bank de rente nog rustig met een procent zou kunnen verlagen. Wat willen beleggers nog meer?
Een melt-up?
Hier en daar zijn er de eerste waarschuwende woorden al te horen. Zo waarschuwde topman Larry Fink van ’s werelds grootste beheerder Blackrock een paar weken geleden voor een zogenaamde melt-up. Gisteren sloten twee vooraanstaande zakenbanken – Morgan Stanley (NYSE:MS) en Bank of America (NYSE:BAC) – zich bij hem aan. Beleggers die eind vorig jaar uit angst voor een verdere koersval zijn uitgestapt zien de huidige rally met lede ogen aan. Hun vrijgemaakte geld staat inmiddels tegen een verwaarloosbare rente stof te happen op een saaie bankrekening. Dan zijn er nog de beleggers die de hele bullmarket hebben gemist en vol verbazing de niet aflatende koersstijgingen aanschouwen.
FOMO
Blackrock, Morgan Stanley en Bank of America vrezen een onbezonnen opwaartse trend omdat beleggers bang zijn de boot te missen. Op Wall Street heeft men hier een mooie term voor: FOMO (Fear Of Missing Out). Beleggers kopen aandelen niet meer om onderliggende fundamentele redenen maar uit pure angst om de rally te missen. Koersen kunnen losraken van de fundamenten. Een pure paniekrally dus. Ervaren beleggers denken vol huiver terug aan eind jaren ’90 toen zich een soortgelijke situatie voordeed. Na een melt-up volgt immers de onvermijdelijke melt-down.
Een paniekrally is nog geen bubbel
Het hoeft echter niet in een ramp te eindigen. Een paniekrally is niet hetzelfde als een aandelenbubbel. Wanneer de winsten en de omzetten de achterstand op de koersen weer weten te dichten kan men achteraf vaststellen dat de rally zelfs gerechtvaardigd was. En dat het geld slechts vooruitliep op een trend. Waar het deze keer eindigt? De toekomst zal het leren. De waarschuwingen komen echter niet van de minsten, deze keer.