Op deze winderige maandagochtend leek het mij eens interessant om te kijken naar de weekgrafiek de Duitse Bund (Futures Euro Bund). Niet zomaar, want in alle eerlijkheid, werd ik verleden week door mijn zelfgebouwde screener gewaarschuwd dat de ondergrens van Fase III van de CFD van deze overheidsobligatie was door de prijs was doorbroken.
Ondanks de moeizame vorming van de coalitie van de christendemocratische partijen CDU en CSU met de sociaaldemocratische SPD, zijn Duitsland en de Duitse Bund al sinds tijden de meest liquide obligatiemarkt met een safehaven-status. Een ‘safehaven’ als de Duitse Bund, maar ook de Japanse Yen biedt de belegger een mogelijkheid voor het ’parkeren’ van zijn financiële middelen wanneer er op andere markten situaties dreigen die mogelijk te veel risico veroorzaken. Helemaal zonder gevaar zijn deze zogenaamde veilige havens echter niet, want ook zij zijn gewoon ‘markten’ waarin belegd kan worden en dit is immers nooit zonder risico.
De steun van 15900, die al op de kaart staat sinds week 5 van 2015, is pas na het ‘pinbar’ candlestick patroon van week 25 van 2016 en het testen van de steun in de weken 10 en 11 van 2017, gepromoveerd tot ondergrens van Fase III. Deze ondergrens werd uiteindelijk pas enkele weken geleden, in de weken 2 en 3 bevestigd.
Verleden week werd de ondergrens dus voor het eerst sinds week 49 van 2015 weer doorbroken. Gezien het lange tijdsbestek en dus de sterkte van de ondergrens, kan het zomaar blijken dat deze uitbraak een ‘valse’ blijkt, of dat er nog sprake zal zijn van een ‘retest van de ondergrens. Het kan ook nog eens zo zijn dat de kopers de prijs voldoende laag achten om de Bund aan te gaan schaffen en deze ‘stieren’ hiermee de prijs dus met hun horens weer terug de fase in duwen.