Jarenlang is de wereld wat de voorziening van energie betreft afhankelijk geweest van de grillen van de OPEC. Wanneer de leden van de organisatie van olieproducerende landen boos werden verlaagden ze hun productieplafond en schoot de prijs voor een vat de lucht in. Alle afgeleide producten werden meteen fors duurder.
Wanneer een ander land een aanzienlijke voorraad ruwe aardolie in de ondergrond vond werd de oliekraan wijd open gedraaid. Door de wereld te overspoelen met olie zakte de prijs en was de goesting om kandidaat producenten om zwaar te investeren in de productie van olie snel voorbij.
De heerschappij van de OPEC heeft ongeveer 40 jaar geduurd en is ten einde gekomen door de ontdekking van grote voorraden schaalolie en –gas in vooral de U.S. Alles wijst er op dat de Amerikanen binnen enkele jaren de grootste producent van olie in de wereld zullen worden, wat ze voordien ook al ooit zijn geweest.
Olie is één van de oude Amerikaanse troeven
De Amerikanen hebben nu echter een van hun oude troeven weer kunnen uitspelen. Dankzij de nieuwe state-of-the-art technology is het mogelijk om olielagen die tot dus ver onbereikbaar waren voor productie in aanmerking te doen komen. De U.S. lijkt klaar om de dominantie in de oliewereld opnieuw op te eisen.
En dat heeft alles te maken met een enorme bron in een rots die in de jaren 20 de Sancta Rita Well in exploitatie bracht. Die bron was uitgeput maar dan wel alleen wanneer op de klassieke manieren aan exploitatie werd gedacht. De nieuwe technologie heeft echter bijkomende ontginning mogelijk gemaakt.
Dankzij fracking kunnen de Amerikanen het marktleiderschap op de energiemarkt opnieuw opeisen, uiteraard zeer tot ongenoegen van de landen die rond de Perzische Golf zijn geleden. Die zien hun marktleiderschap verdwijnen als sneeuw voor de zon, de situatie op de oliemarkt zal in de komende jaren helemaal anders worden.