Deze column verscheen in De Telegraaf van vrijdag 2 november 2018, als aankondiging van het eerste Bitcoin en Crypto Congres (BITCC) dat vandaag wordt gehouden tijdens de BeleggersFair. Wessel Simons is moderator van de middag.
Ik sprak onlangs een winkelier van een drukbezocht koffiezaakje die een betaalsysteem installeerde waarmee klanten in bitcoin of andere cryptovaluta kunnen betalen. Resultaat na zes maanden: 100 euro aan cryptobetalingen in een half jaar. Betalen met cryptovaluta is een leuke gimmick, maar staat nog volledig in de kinderschoenen. In Nederland is betalen via draadloze systemen en iDeal zeer gebruiksvriendelijk geworden, waardoor de behoefte veel minder is.
Satoshi Nakamoto
We hebben het tienjarig bestaan gevierd van de 9-pagina lange whitepaper “Bitcoin: a peer-to-peer electronic cash system” van de nog anonieme Satoshi Nakamoto. Een van hun (het is een groep, vermoed ik) idealen is een elektronisch peer-to-peer betaalsysteem zonder tussenkomst van een derde partij (bank of andere betaalproviders). De kracht van Nakamoto is dat hij het probleem “dubbel uitgeven” (“double spending”) oploste.
In tien jaar tijd is er best wat gebeurd. Wereldwijd zijn er 29 miljoen wallets, een digitale portemonnee voor je cryptovaluta. Cryptobedrijf Wirex brengt samen met Visa (NYSE:V) een betaal – en creditkaart uit en heeft naar eigen zeggen 1,5 miljoen klanten die samen 1,5 miljard betalingen hebben gedaan. Centrale protocollen als Ripple en Stellar rijgen de ene na de andere partnerships met Amerikaanse en internationale banken aaneen. Decentrale betaalprotocollen zoals Bitcoin Cash, Dash en Monero zijn hard bezig om hun peer-to-peer betaalnetwerk schaalbaar, veilig en efficiënt te krijgen.
1,7 miljard (!) zonder bankrekening
Het potentieel voor juist de opkomende markten is groot. Voor 1,7 miljard mensen elders in de wereld ligt dat anders, want ze hebben geen bankrekening en rekenen alles af met cash. Deze populatie heeft doorgaans wél een smartphone waarmee wel microbetalingen gedaan kunnen worden, een kans voor de crypto-industrie. Ze zijn nu aangewezen op dure alternatieven zoals Western Union en Moneygram, die bijna een kwart van elke zuurverdiende dollar van hun klanten opsnoepen.
Besparen met crypto
Voor de westerse wereld zit de kracht van cryptovaluta hem vooral in de kostenbesparing. Medio oktober kwam naar buiten dat er een bitcointransactie is geweest van 194 miljoen dollar. Kosten: tien dollarcent. Normaliter kost een transactie van 1 miljoen dollar al rond de 10.000 dollar bij een bank of commerciële betaalprovider. Waar blijft die 10.000 dollar? Bij de bedrijven. Waar blijft die 9.990 dollar bij crypto? Bij de ontvanger en verzender. En dát maakt het disruptief en een interessante ontwikkeling om te volgen.
De huidige modellen gaan de gevestigde financiële orde hooguit uitdagen en voorlopig niet vervangen. De disruptie kan ook vanuit Silicon Valley zodra techreuzen zoals Facebook (NASDAQ:FB) en Amazon (NASDAQ:AMZN) besluiten om een eigen token uit te brengen. Zo is het een publiek geheim dat de Whatsapp-oprichter het blockchainproject van Facebook leidt. En ik wil als Airbnb-verhuurder ook best in crypto uitbetaald worden met de voorwaarde dat Airbnb de transactiekosten voor de huurder niet verhoogt. Een disruptie moet wel democratiserend werken voor de consument dan wel burger.
Apple-aandeel in 2003
Om de crypto-adaptie kunnen de 480.000 Nederlandse cryptobeleggers zélf het heft in handen nemen. Er zijn natuurlijk dilemma’s: waarom afstand doen van je crypto op het mogelijke dieptepunt van de markt? Denk aan die belegger die in 2003 met zijn Apple-aandelen een auto kocht, nog voor de introductie van de iPhone. Niettemin stel ik voor dat elke cryptobelegger circa 50 euro op een cryptobetaalkaart zet om microbetalingen te doen. Daarmee steunen we ons eigen ecosysteem en komen we een stapje dichter bij het ideaal van Satoshi Nakamoto.