De eerste 100 dagen
De eerste 100 dagen van Trump’s tweede termijn waren een ramp voor beleggers. De S&P 500 staat ruim 7 procent lager sinds zijn inauguratie. Sinds de start van president Ford (NYSE:F) in 1974 waren het de slechtste eerste 100 dagen ooit. De koersval van de staatsleningen en de dollar lijken een kapitaalvlucht uit de VS te suggereren. De grootste Amerikaanse zakenbanken hebben hun aanvankelijke optimistische visie fors naar beneden bijgesteld. Het sentiment onder beleggers is sinds de coronacrisis niet meer zo somber geweest.
Underperformance
De underperformance van de Amerikaanse markten is inderdaad opmerkelijk. Juist de markten die het meest onder de handelsoorlog te lijden zouden moeten hebben outperformen de VS. Ontwikkelingen die steevast worden toegeschreven aan het tarievenbeleid van de Amerikaanse regering. De ingezette handelsoorlog heeft de stremming op de beurzen zeker geen goed gedaan. Maar kunnen bovengenoemde ontwikkelingen daar geheel aan worden toegeschreven?
Priced for perfection
Na 15 jaar van structurele outperformance zetten de Amerikaanse indices eind 2024 nog een ferme eindsprint in. Nog maar kortgeleden was er voor beleggers geen twijfel mogelijk. Wanneer je rendement wilde realiseren dan moest je in de VS zijn. En dan met name in de booming technologiesector. De outperformance van de Magnificent Seven had een sterk aanzuigende werking. De VS waren technologisch superieur. Er werd veelvuldig gesproken van American exceptionalism. Big Tech was priced for perfection. Het aandeel van de VS in de MSCI (NYSE:MSCI)-Wereldindex bedroeg op zeker moment niet minder dan 75 procent. Dat terwijl het aandeel van de VS in de wereldeconomie slechts een kwart bedroeg.
Importheffingen onderschat
De tarievenoorlog van Trump was slechts een steen in die rimpelloze vijver. Beleggers waren aanvankelijk nog enthousiast over zijn herverkiezing. Deregulering en belastingverlaging zijn immers goed voor de beurzen. En die importheffingen? Ach, dat werd allemaal met een korreltje zout genomen. Trump zou een florerende economie toch geen geweld aan doen? Dat bleek echter tegen te vallen. Liberation Day was het kantelpunt. De beurzen zakten wereldwijd ver weg. De rente liep hard op. De dollar zakte in elkaar. Het vertrouwen onder ondernemers, consumenten en beleggers daalde naar een zelden vertoond dieptepunt.
Trump Always Chickens Out
Nu we de balans kunnen opmaken van Trump’s eerste 100 dagen lijkt de soep misschien toch niet zo heet te worden gegeten. Zeker, de tarieven zijn zeer schadelijk voor de economie. Beleggers maken zich zorgen over afnemende economische groei en oplopende inflatie. Het stagflatiespook is weer terug. Maar de markten hebben de president al meerdere keren doen inbinden. Steeds wanner de stress op de markten naar een kookpunt stijgt trekt de president zijn maatregelen (al dan niet tijdelijk) weer in. Eerder werd gesproken van de Trump trade, nu heeft de TACO trade zijn intrede gedaan. TACO staat voor Trump Always Chickens Out.
De markten hebben het begrepen
De president wil die importheffingen wel graag invoeren, maar de markten geven hem deze vrijheid gewoon niet. Keer-op-keer moet de president eerder ingestelde heffingen weer afzwakken of zelfs volledig intrekken. De markten lijken het te begrijpen. Sinds de bodem van begin april zijn de S&P 500 en de Nasdaq alweer ruim 10 procent aangetrokken. De grote verliezers van voor Liberation Day blijken nu opeens weer de grote winnaars. Zo is Big Tech sinds de bodem het hardst gestegen, met ruim 16 procent.
Hadden beleggers dan toch gelijk?
Hadden beleggers bij de inauguratie dan toch gelijk? Moesten die importheffingen niet al te serieus worden genomen? En zouden beleggers zich beter kunnen richten op de versoepeling van de regels en de belastingverlaging? Dat is misschien te eenvoudig gesteld. Trump heeft het wel degelijk geprobeerd, maar is steeds teruggefloten. Mr. Market bleek over een langere adem te beschikken. De gerapporteerde bedrijfsresultaten over het eerste kwartaal vallen erg mee. Werd aanvankelijk een winstgroei van 7,2 procent verwacht, tot op heden blijkt de winst 10,1 procent gegroeid. Waar veel somberheid in de vooruitzichten werd verwacht bleek dat nog wel mee te vallen. En de rente op 10-jaars staatsleningen? Die is alweer een stuk gedaald.
Instapmoment?
De enorme overwaardering van Amerikaanse aandelen nodigde uit tot een correctie. De outperformance van de Europese markten zou nog wel enige tijd kunnen voortduren. De weging van de VS binnen de MSCI-Wereldindex is nog veel te zwaar. De uiterst sombere stemming onder beleggers zou daarentegen wel eens een mooi koopmoment kunnen betekenen. Het slechte nieuws lijkt tot iedere punt en komma ingeprijsd. De bedrijfsresultaten zijn tot op heden aanmerkelijk beter dan verwacht. Mochten de gevolgen van de tarievenoorlog voor de inflatie en de economische groei meevallen dan zou deze sombere periode achteraf wel eens een uitstekend instapmoment kunnen blijken te zijn geweest. De komende maanden zullen veel duidelijk maken.