Boerenprotest
De protestacties van de Nederlandse boeren kregen de afgelopen week veel aandacht in de media. Met hun acties trachten zij de Nederlandse regering tot andere gedachten te brengen inzake het voorgenomen stikstofbeleid. De agrarische sector wordt als één van de veroorzakers van het stikstofprobleem gezien. Het is hier niet de plaats om daar verder over uit te wijden. Wel kunnen we stellen dat de Nederlandse agrariërs feitelijk slachtoffers zijn van hun eigen succes.
Club van Rome
Even terug in de tijd. In 1972 kwam de Club van Rome met het inmiddels fameuze rapport “De grenzen aan de Groei”. Het kwam er heel in het kort op neer dat onze natuurlijke hulpbronnen uitgeput zouden raken en dat de voedselvoorziening niet in staat zou zijn om de wereldwijde bevolkingsgroei bij te houden. Het zou echter anders lopen. In tegenstelling tot wat het rapport vreesde zou de hongersnood in de wereld juist fors afnemen. Dat terwijl de hoeveelheid beschikbare landbouwgrond ook afnam. Men had de technologische vooruitgang en de innovatiedrift van de mensheid drastisch onderschat.
Productiviteit heeft een prijs
Hoewel de hoeveelheid beschikbare landbouwgrond structureel afneemt blijkt de agrarischer sector toch in staat de wereldbevolking steeds beter te voeden. Nederlandse agrariërs staan wereldwijd als zeer kundig bekend. Wij leven immers met zijn allen op een klein stukje grond, waarvan ook nog eens een steeds groter deel bebouwd moet worden om een ieder te kunnen huisvesten. Per vierkante meter grond wordt er steeds meer voedsel geproduceerd. Dat heeft echter een prijs. De landbouw is erg intensief. Inderdaad, stikstof.
Warren Buffett
De wereldbevolking blijft echter groeien, van ruim 7 miljard mensen nu naar een kleine 10 miljard over 40 jaar, volgens de Verenigde Naties. De hoeveelheid beschikbare landbouwgrond neemt echter verder af. Geschikte landbouwgrond is dus een schaars goed en zal steeds schaarser gaan worden. Toonaangevende beleggers hebben dat reeds enige tijd in de gaten. Zo kocht een zekere Warren Buffett al in 1986 zijn eerste stuk grond. Volgens hem een investering zonder downside en met veel upside. Een enkel jaar mislukt de oogst maar dat is overkomelijk. Na 28 jaar was de grond 5 keer zoveel waard en had hij zijn winst verdrievoudigd. En dat zonder enige kennis van zaken, aldus Buffett.
Bill Gates en Michael Burry
Meer recent zijn ook investeerders als Bill Gates en Michael Burry (bekend van “The Big Short”) in landbouwgrond gaan beleggen. Voor Burry is het tevens een uitgelezen manier om te beleggen in een andere schaarse asset, namelijk water. “Voedsel is de manier om in water te beleggen”. “Produceer voedsel in waterrijke gebieden en transporteer het naar gebieden waar water schaars is”. “Een onomstreden een winstgevende methode om water te distribueren”.
Van familie- naar grootbedrijf
De wereldbevolking zal blijven toenemen. De hoeveelheid landbouwgrond wordt schaarser. De opbrengsten van deze grond zullen stijgen in prijs. Vooral groenten en fruit stijgen harder dan de inflatie. De groei van de middenklasse wereldwijd zet door. Wanneer mensen welvarender worden gaan ze meer vlees eten. De behoefte aan sojabonen en graan neemt daarom ook toe. Ook in de agrarische sector staat de innovatie niet stil. Artificiële intelligentie, robotica en Internet of Things hebben er mede toe bijgedragen dat de oogsten steeds rijker worden. Daarnaast zien we in de Verenigde Staten een geleidelijke transitie van het oorspronkelijke familiebedrijf naar grote agrarische bedrijven, met een CEO en een CFO. Veel agrariërs in de Verenigde Staten zijn een eind in de 60 en dat bespoedigt deze overgang verder.
Rendement vergelijkbaar met aandelen
Het rendement op landbouwgrond bestaat uit de pacht die agrariërs aan de grondeigenaar moeten betalen en de waardestrijging van de grond. Vanaf begin jaren 90 bedroeg het rendement op landbouwgrond in de Verenigde Staten gemiddeld 11,5 procent per jaar, vergelijkbaar met aandelen dus. Landbouwgrond heeft echter wel een zeer lage correlatie met de aandelenmarkt. De volatiliteit is daarnaast laag, te vergelijken met kwaliteitsobligaties. Nog belangrijker in deze tijden, het betreft een zeer goede bescherming tegen inflatie. Voedselproducten zijn immers een veroorzaker van de stijgende prijzen. Daar wil je als belegger graag in zitten.
Via beursgenoteerde vastgoedfondsen
Nu is rechtstreeks beleggen in landbouwgrond voor de meeste beleggers sterk af te raden. De kennis er voor ontbreekt bij de meesten. Niet getreurd. In de Verenigde Staten zijn er Real Estate Investment Trusts die landbouwgrond als specialiteit hebben. Deze vastgoedbeleggers zijn beursgenoteerd en kopen landbouwgrond om het vervolgens te kunnen exploiteren. Voor beleggers een prachtige mogelijkheid om hun portefeuille in tijden van inflatie verder te spreiden. Of om met Buffett te spreken: “een belegging zonder downside, maar wel met veel upside”.