Het kan gewoon geen toeval zijn. Tijdens mijn vakantie ontdekte ik een artikel over het ontstaan van de wereldindices, in een blad dat door een andere gast uit het hotel was achtergelaten op de leestafel. Helaas heb ik de naam van het blad niet onthouden, ik was immers met vakantie en probeer dan een zo groot mogelijke afstand tot de markten te houden om na de vakantie weer ‘fris’ de markten te kunnen bekijken.
Door het artikel bekijk ik nu echter de verschillen en overeenkomsten tussen de verschillende indices wel met andere ogen. Dit bracht mij vanochtend bij de grafiek van de FTSE100.
Het ‘very round number’ 7500 en ondergrens van Fase III is op de daggrafiek tussen 30 augustus en 4 september doorbroken en de daling is, wellicht door de invloed van de recente Brexit perikelen, ingezet. Vanaf 18 september wordt het echter nog interessanter. De koers stijgt ondersteund door een koopvolume dat ruim twee keer zo groot is als het 50 daags gemiddelde, terwijl tegelijkertijd de politieke onzekerheid in Engeland toeneemt.
Het eerste dat opvalt na het opnieuw doorbreken van de ondergrens is dat deze op dat moment wordt versterkt door de 50MA, waardoor een neerwaartse beweging meer waarschijnlijk wordt dan een opwaartse. Met dit fenomeen dat ook wel het ‘last kiss’ scenario wordt genoemd, drijven de grote spelers in de markt de koers vaak omhoog. Zij weten dat de stoploss van de meeste retail traders in 90% van de gevallen net boven de weerstand, die wordt gevormd door het ronde getal en in dit geval ook door de 50MA, is geplaatst. Dit is een schoolvoorbeeld hoe de institutionele handelaren met een zogenoemde 'stop hunt', ruimte creëren om short te kunnen gaan.
Mijn verwachting is dat de koers na een sluit van een candle onder de steun van 7450 verder zal dalen. Maar dit is puur mijn verwachting en dus zeker geen advies om nu klakkeloos short te gaan. De markt blijft onvoorspelbaar en voor mij is het nooit een kwestie van gelijk hebben of gelijk krijgen.