Na de hype van 2017 volgt de desillusie van 2018. Nou ja, desillusie. Voor degenen die niet verder kijken dan de grafieken en prijsontwikkelingen dan. En voor journalisten die zich nergens in verdiepen en enkel roepen dat de bitcoin zo dood is als een pier. Maar wie de echte ontwikkelingen volgt, ziet een compleet ánder beeld. Voor een doorbraak van crypto en blockchain zijn twee zaken van belang. De crypto-industrie moet zelf goed werkende producten leveren en de maatschappij dient voorbereid te zijn op een nieuw concept dat we tot nu toe nog niet kennen.
Blockchain, privacy en transparantie
Blockchain is geen technische oplossing voor een technisch probleem, maar een technische oplossing voor een politiek probleem. Het incentive-model is gericht op privacy, transparantie en autonomie. Dat biedt de kans welvaart eerlijker te verdelen en bestaande machtsstructuren af te breken. Dat is althans de belofte. Het wapen van de oude economie is echter ijzersterk en bestaat uit gebruiksgemak en service. En het moet gezegd, daar zijn we met zijn allen aan verslaafd geraakt (of gemaakt). Ga maar na, betalen met Tikkie werkt best handig en Google Maps brengt je overal waar je moet zijn. Net zoals het onderhouden van contact met je vrienden via Facebook (NASDAQ:FB). En als je je wachtwoord kwijt bent is er altijd een manier om het te herstellen.
Blockchain, crypto en ICO’s
Het was natuurlijk niet verwonderlijk dat er tegengeluiden komen. Wie denkt dat de bestaande orde rustig toekijkt, totdat crypto de leidende rol overneemt is wel erg naïef. Eind 2017 begon China feitelijk al met maatregelen in de vorm van een verbod op ICO’s. Regulering werd een schrikbeeld en stond gelijk aan een verbod. Zuid-Korea en andere overheden volgden al snel met dreigementen. Hierna kwam langzaam maar zeker de kentering. Overheden en grote bedrijven zagen in dat crypto en blockchain niets iets was om te onderschatten. Dat vraagt om een plekje in de samenleving. Net zoals het internet is crypto of blockchain niet te verbieden. Daarom gaat men over tot het bestrijden van ongewenste uitwassen en malafide praktijken en beperken van de grootste risico’s.
Definitiekwestie
In de VS zijn sinds vorig jaar discussies gaande of crypto beschouwd moet worden als valuta, effecten (securities) of bulkgoederen (commodities). En gezien de taaiheid van de discussie is het geen uitgemaakte zaak. Landen als Malta, Liechtenstein en Georgië voeren al langer een crypto-vriendelijk beleid. Maar ook Zwitserland en onlangs Italië zijn bezig blockchain op te nemen in hun wetgeving. In de Amerikaanse staat Wyoming zijn ook serieuze stappen gezet richting legalisering van crypto als wettig betaalmiddel. En het gaat maar door. Er lijkt geen eind te komen aan dit soort berichtgeving. Het scheppen van een wettelijk kader voor blockchain is wellicht de belangrijkste stap naar een echte doorbraak.
Adoptie?
Afgelopen week was het weer raak. Twitter wordt mogelijk geschikt gemaakt voor Lightning netwerkbetalingen, JP Morgan (NYSE:JPM) brengt een eigen cryptomunt uit, Mastercard (NYSE:MA) gaat een samenwerking aan met Token.io, twee Amerikaanse pensioenfondsen stappen in cryptovaluta. Wie de berichtgeving volgt de laatste maanden ziet maar een richting. En dat is een maatschappij die crypto in sneltreinvaart omarmt. Crypto en blockchain zijn al lang het niveau ontstegen van hobbyisme door anarchistische nerds. Het is iets om serieus rekening mee te houden en er lijkt geen ontkomen meer aan. Daar zijn de insiders wel van overtuigd. If you can’t beat them join them.
Dapps, consensus, opschalen
Zijn we er dan al? Nee, nog lang niet. Ik denk dat privacy, transparantie en autonomie pas gezien gaan worden zodra de decentrale apps qua gebruiksgemak en service kunnen wedijveren met bestaande toepassingen. Op dit moment staan ze nog niet in de schaduw. Wat dat betreft is het nu wachten op de crypto-industrie. Consensusmodellen worden verfijnd. Oplossingen voor schaalbaarheidsproblemen worden door de diverse projecten geïmplementeerd. Second layeroplossingen worden uitgewerkt. Er wordt nog heel veel geëxperimenteerd en de ratrace naar de ultieme oplossing lijkt nog maar net gestart.
Point of no return
Maar de custodianservice van Fidelity, de bitcoinfutures van Bakkt en de SEC die aangeeft bitcoin-etf’s goed te keuren. De bestaande wereld zou wel eens eerder klaar kunnen zijn voor crypto dan de industrie zelf. Wie had dat gedacht? 2018 heeft ons veel meer gebracht dan de gekte van 2017. Het point of no return ligt in ieder geval al ver achter ons.