Indonesische aandelen bereikten deze week een recordniveau nadat de centrale bank van het land onverwacht de kosten om te lenen verlaagde. De Indonesische roepia zakte in waarde.
De Jakarta Composite Index klom na het nieuws met 1 procent om de totale winst voor het jaar op 3,1 procent te zetten. De benchmark rente werd deze week verlaagd naar 7,5 procent, waar dit eerder 7,75 procent was. Hiermee deed de Indonesische centrale bank een zet die niet 1 van de 20 analisten gevolgd door Bloomberg, aan zag komen.
De centrale bank verhoogde in november nog de rente met 25 basispunten vanwege hogere benzineprijzen. Sindsdien is het rentetarief gedaald in lijn met de wereldwijde olieprijzen.
‘De renteverlaging was onverwacht en is positief nieuws voor aandelen die gevoelig zijn voor de rente zoals banken, vastgoed en uiteindelijk bedrijven gericht op luxe consumentengoederen’, zei Alvin Pattisahusiwa daarover tegen Bloomberg. De investment director van PT Manulife Aset Manajemen Indonesia voegde daaraan toe: ‘Nu de brandstofprijs weer terug is op het niveau van voor de renteverhoging in november, lijkt het een verstandig besluit om de rente te verlagen.’
Indonesische munt
De renteverhoging zorgde dezelfde dag nog voor forse koersstijgingen voor bouw- en vastgoedaandelen en ook financiële aandelen profiteerden. Het rendement op staatsobligaties die expireren in september 2025 viel met 23 basispunten naar 7,16 procent. Volgens Inter Dealer Market Association de grootste daling sinds 20 januari.
De roepia werd 0,6 procent minder waard tegenover de dollar. De centrale bank van het land noemt de recente bewegingen van de Indonesische munt gunstig in termen van het tekort op de lopende rekening, zo meldde de bank in een verklaring na de renteverlaging.
‘Het standpunt van de centrale bank lijkt meer het waarborgen van een relatief stabiele roepia in plaats van het handhaven van een bepaald niveau’, zei Heru Irvansyah, econoom bij het Indonesische PT BNI Securities. ‘Het zal tijd kosten om iets structureels als het tekort op de lopende rekening te repareren, maar het verbeteren van het concurrentievermogen van de export is een duurzame manier om dat te doen.’
